Ο δραστήριος σωματικά και νοητικά τρόπος ζωής μπορεί να επιβραδύνει την εμφάνιση και την εξέλιξη της μετωποκροταφικής άνοιας, ακόμη και σε ασθενείς που έχουν γενετική προδιάθεση για τη συγκεκριμένη μορφή νευροεκφύλισης, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.
Η νέα μελέτη ευθυγραμμίζεται με ευρήματα προηγούμενων ερευνών ότι η σωματική και νοητική άσκηση είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους για να αποτραπεί ή να επιβραδυνθεί η νόσος Αλτσχάιμερ. Πρόκειται για την πρώτη έρευνα που δείχνει ότι ανάλογο όφελος υπάρχει και για τα άτομα με μετωποκροταφική άνοια, μια διακριτή μορφή εκφύλισης του εγκεφάλου.
Η μετωποκροταφική άνοια εμφανίζεται νωρίτερα από το Αλτσχάιμερ (συνήθως μεταξύ των 45 και 65 ετών) και μπορεί να επιφέρει σημαντικές αλλαγές στην προσωπικότητα του ασθενούς, στην ικανότητα λήψης αποφάσεων, στην ομιλία του και στις κινητικές ικανότητες του. Είναι η πιο συχνή μορφή άνοιας πριν την τρίτη ηλικία και αφορά το 5% έως 15% των συνολικών περιστατικών άνοιας. Συχνά η ολοένα μεγαλύτερη νευροεκφύλιση του εγκεφάλου οδηγεί στο θάνατο σε διάστημα έως δέκα ετών από τη διάγνωση, καθώς δεν έχει βρεθεί ακόμη κάποια αποτελεσματική φαρμακευτική θεραπεία.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την επίκουρη καθηγήτρια Κέιτλιν Καζαλέτο του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα Αλτσχάιμερ και άνοιας «Alzheimer’s and Dementia», μελέτησαν σε 105 άτομα με ήπια μορφή μετωποκροταφικής άνοιας τον τρόπο που η σωματική και η νοητική δραστηριότητα επηρεάζουν την εκδήλωση και εξέλιξη της νόσου.
«Πρόκειται για μια ολέθρια πάθηση χωρίς καλές ιατρικές θεραπείες, όμως τα ευρήματα μας δείχνουν ότι ακόμη και οι άνθρωποι με γενετική προδιάθεση για μετωποκροταφική άνοια μπορούν να πάρουν πρωτοβουλίες για να αυξήσουν τις πιθανότητες τους να ζήσουν μια μακρά και παραγωγική ζωή. Η μοίρα τους δεν είναι κατ’ ανάγκη προδιαγεγραμμένη», τόνισε η δρ Καζαλέτο.
Περίπου το 40% των ασθενών έχει οικογενειακό ιστορικό της νόσου και οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει γενετικές μεταλλάξεις που αυξάνουν τον κίνδυνο για την εν λόγω μορφή άνοιας περίπου στις μισές από τις συνολικές περιπτώσεις. Ακόμη όμως και σε αυτούς τους ανθρώπους υπάρχει μια μεγάλη γκάμα, όσον αφορά τη σοβαρότητα και την εξέλιξη της νόσου.
«Υπάρχει απίστευτη ποικιλομορφία στη μετωποκροταφική άνοια, ακόμη και μεταξύ ανθρώπων με τις ίδιες γενετικές μεταλλάξεις. Μερικοί άνθρωποι απλώς είναι πιο ανθεκτικοί από άλλους για λόγους που δεν κατανοούμε ακόμη. Η υπόθεση μας είναι ότι παίζει ρόλο πόσο δραστήριος είναι κανείς στη ζωή του», ανέφερε η Καζαλέτο.
Οι ερευνητές υπέβαλαν στην αρχή της μελέτης τους συμμετέχοντες σε μαγνητική απεικόνιση, καθώς επίσης σε νοητικά και μνημονικά τεστ, για να εκτιμηθεί ο βαθμός νευροεκφύλισης του εγκεφάλου τους. Διαπιστώθηκε μετά από δύο χρόνια -με βάση και αξιολογήσεις από τους συγγενείς των ασθενών για τις ικανότητες των τελευταίων στην καθημερινή ζωή- ότι η επιδείνωση της μετωποκροταφικής άνοιας ήταν κατά μέσο όρο 55% πιο αργή σε όσους ασθενείς ήσαν πιο δραστήριοι σωματικά και νοητικά.
«Το αποτέλεσμα ήταν αξιοσημείωτο. Αν ήταν φάρμακο, θα το δίναμε σε όλους τους ασθενείς μας», υπογράμμισε η Αμερικανίδα νευρολόγος. Παρόλο που, όπως έδειξαν οι απεικονίσεις του εγκεφάλου, ο δραστήριος τρόπος ζωής δεν αποτρέπει σημαντικά τη νευροεκφύλιση και την εγκεφαλική ατροφία, οι πιο δραστήριοι άνθρωποι έχουν διπλάσιες επιδόσεις στα νοητικά-μνημονικά τεστ σε σχέση με τους λιγότερο δραστήριους.
