Σήμερα, 14 Σεπτεμβρίου, τιμούμε ως «ημέρα εθνικής μνήμης τη Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος». Είναι η μέρα που πυρπολήθηκε η Σμύρνη από τα κεμαλικά στρατεύματα, είναι αναγκαίο να παραμείνει χαραγμένη στη μνήμη όλων μας.
Την κατάρρευση των ελληνικών δυνάμεων το 1922 στη Μικρά Ασία, οι σφαγές, λεηλασίες και η προσφυγιά που ακολούθησαν, αποτελούν το αποκορύφωμα μιας συστηματικής προσπάθειας εξόντωσης του ελληνικού στοιχείου από την κοιτίδα του Ελληνισμού στην εγγύς Ανατολή. Ακολούθησαν οι μέθοδοι γενοκτονίας που συνδέθηκαν με τη γένεση του νεοτουρκικού κράτους, η βαρβαρότητα του βίαιου εξισλαμισμού, του γενιτσαρισμού και των φυλετικών εκκαθαρίσεων με τη λειτουργία των ταγμάτων εργασίας και του εξανδραποδισμού.
Οφείλουμε ως ελάχιστος φόρος τιμής στους πρόσφυγες Μικρασιάτες Έλληνες, που βρήκαν καταφυγή στην πληγωμένη μητέρα Ελλάδα και μέσα από απίστευτες κακουχίες κατόρθωσαν, όχι μόνο να ορθοποδήσουν, αλλά και να γίνουν παράδειγμα εργατικότητας, ήθους, προόδου και δημιουργικότητας.
Η Μνήμη της Γενοκτονίας των Μικρασιατών Ελλήνων παραμένει ζωντανή και μας διδάσκει τα δεινά που επιφέρει ο διχασμός η μισαλλοδοξία και ο εθνικισμός.
Οφείλουμε, να αποτίσουμε φόρο τιμής στη μνήμη τους και να παραδώσουμε στις νεότερες γενιές ακέραια τα ήθη και τις αρετές που μετέφεραν στην χώρα μας μετά τον ξεριζωμό και τα μαρτύρια που υπέστησαν.
Τα γεγονότα αυτά που διαμόρφωσαν το νεοελληνικό κράτος, όπως είναι σήμερα, μας επιβεβαιώνουν ότι η ιστορία δεν τελειώνει, αλλά επαναλαμβάνεται. Και καλό είναι να τη μαθαίνουμε και να διδασκόμαστε από αυτήν ώστε να μην την ξαναζήσουμε, ως φάρσα.
