Τοπία εν Ευδία

Συνεχίζεται η έκθεση φωτογραφίας Τοπία εν Ευδία με έργα της Αγγελικής Σβορώνου στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αγίου Νικολάου, μια συνδιοργάνωση του Πολιτιστικού Αθλητικού Οργανισμού Δήμου Αγίου Νικολάου σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Λασιθίου Την Τετάρτη 26, και την Παρασκευή 28 Αυγούστου, η καλλιτέχνης θα βρίσκεται στο χώρο της έκθεσης για να ξεναγήσει τους επισκέπτες, τηρώντας όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας. Επιπλέον την Κυριακή 12:00-3:00 μ.μ. ο ζωγράφος και κινηματογραφιστής Άγγελος Σπάρταλης θα ξεναγήσει τους επισκέπτες με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο.

Τοπία εν Ευδία

Επιμέλεια : Αγγελική Σβορώνου

Διοργάνωση : Πολιτιστικός Αθλητικός Οργανισμός Δήμου Αγίου Νικολάου και

Εφορεία Αρχαιοτήτων Λασιθίου

Κείμενο : Θοδωρής Σπυριδάκης

Αρχαιολογικό Μουσείο Αγίου Νικολάου

Έναρξη : Δευτέρα 17 Αυγούστου 2020

Ώρες λειτουργίας : καθημερινά 9:00 π.μ. – 3:00 μ.μ. Τρίτη κλειστά

Τα τοπία της Αγγελικής Σβορώνου σχηματίζονται από το χρόνο. Είναι τοπία που τα ορίζει η ξύλινη κορνίζα ενός κάδρου, ή τα άκρα ενός επίπλου. Τοπία που ο χρόνος σχηματίζει πάνω στους τοίχους και μένουν εκεί αόρατα ώσπου να τα αποκαλύψει κάποτε μια μετακόμιση, ένας θάνατος, μια αλλαγή στην αδιάλειπτη ρουτίνα της καθημερινότητας. Οι φωτογραφίες της έκθεσης ανήκουν στη σειρά Landscapes Behind και έχουν παραχθεί  τα τελευταία 10 χρόνια. Έχουν εκτεθεί μεταξύ άλλων στην Titanium Yiayiannos Gallery στην Αθήνα, και στη PhotoBiennale Θεσσαλονίκης.

Στο κείμενό του για την έκθεση, ο Θοδωρής Σπυριδάκης σημειώνει: «από τα βάθη αυτού του περίκλειστου κόσμου δεν απουσιάζουν οι ρωγμές, οι χαραμάδες από όπου καταφέρνει να αναδυθεί ο στοχασμός για το νόημα του κατοικείν, για την ανεστιότητα της αστικής ζωής. Οι τοίχοι της μοιάζουν με χάρτες τραυμάτων στο σώμα της όρθιας τσιμεντένιας ζωής που στέκεται αντικρύ μας. Σε αυτή τη σειρά από τατουάζ τοίχων, λοιπόν, η Σβορώνου όπως κάθε γνήσιος καλλιτέχνης γίνεται κλεπταποδόχος και αποδίδει τον ρόλο του δερματοστίκτη στο «αχειροποίητο» ή στο πεπρωμένο αποκρύπτοντας τη δική της συνεισφορά, το δικό της ειρωνικό, αποκαλυπτικό πλαίσιο που έρχεται την ίδια στιγμή να επικαλύψει με τη σειρά του την έλλειψη των κάδρων που αναπαριστά παραπέμποντάς μας στη ζωγραφική του Ρόθκο από την οποία δείχνει τόσο επηρεασμένη.»