Η 15μελης ορειβατική παρέα μας ξεκίνησε να περπατά με πολύ ωραίο καιρό μέσα από τα σοκάκια του γραφικού χωριού Λαγού ακολουθώντας το πέτρινο μονοπάτι για την Παπούρα
Στην διαδρομή πρίνοι , πεζούλες, και μάντρες μας υπενθύμιζαν την ομορφιά της ορεινής φύσης του Οροπεδίου και την υποχρέωση μας να την προστατέψουμε για τις επόμενες γενιές .
Πίσω μας ο κάμπος του Οροπεδίου και η χιονισμένη οροσειρά της Δίκτης έλαμπαν στον Ήλιο . Η πρώτη μας στάση έγινε στον αρχαιολογικό χώρο της Παπούρας πάνω στην κορυφογραμμή .
Το πλάτωμα στην κορυφογραμμή σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα, βρισκόταν ο αρχαίος οικισμός που έφθανε σχεδόν μέχρι το Σελί της Αμπέλου. Εκτός από ορισμένες δοκιμαστικές ανασκαφές και επιφανειακές έρευνες ο χώρος ουσιαστικά παραμένει ανεξερεύνητος.
Η Παπούρα στα μινωικά χρόνια συνοικίσθηκε από τους κατοίκους του κοντινού υστερομινωικού οικισμού Καρφί, όταν αυτοί εγκατέλειψαν ειρηνικά την αφιλόξενη κορυφή τους, γύρω στον 10ο π.Χ. αιώνα και η Παπούρα εξελίχθηκε σε μια πολυάνθρωπη πόλη τους επόμενους τρεις αιώνες. Η Παπούρα εγκαταλείφθηκε κατά την κλασσική εποχή.
Από εκεί πήραμε τον δρόμο για Καρφί περνώντας από το Ασφεντάμι και το ερειπωμένο παλιό μυλοκόπι (διάσελο με πέτρινους ανεμόμυλους ), ένα από τα μεγαλύτερα μυλοτόπια της Κρήτης.
Σήμερα διακρίνουμε τα ερείπια 23 ανεμόμυλων. Το μυλοτόπι αυτό μεταφέρθηκε δυτικότερα στο Σελί της Αμπέλου μετά την Επανάσταση 1866-69.
Αφήνοντας τον δρόμο πήραμε το μονοπάτι με πορεία προς το Καρφί που πρόβαλε εντυπωσιακό . Ανεβαίνοντας στα δεξιά του μονοπατιού ο φίλος Ανδρέας μας έδειξε τους πρώτους θολωτούς μινωικούς τάφους . Μετά από λίγο φτάσαμε στην πηγή Βιτσιλόβρυση όπου από εκεί υδρευόταν ο μινωικός οικισμός στο Καρφί . Πολύ κοντά μας υψώνεται ο τεράστιος βράχος –ύψωμα που μοιάζει με καρφί μπηγμένο στην κορυφογραμμή.
Τα ερείπια του οικισμού ξεπρόβαλαν μπροστά μας στο πλάτωμα πίσω από τον όρθιο βράχο . Ο οικισμός πήρε το όνομα Καρφί από το σχήμα του βράχου.
Στην θέση του οικισμού αυτού, κατά την μεσομινωική περίοδο (2200-1550 π.Χ.) υπήρχε ιερό Κορυφής. Οι πρώτοι Μινωίτες κάτοικοι εγκαταστάθηκαν εδώ κατατρεγμένοι από τα Δωρικά φύλλα γύρω στα 1100 π.Χ. Ο οικισμός αυτός υπήρξε ένα μεγάλο και πλούσιο ορεινό καταφύγιο. Υπολογίζεται πως την εποχή της ακμής του είχε 3500 περίπου κατοίκους.
Σχετικά σύντομα όμως γύρω στον 10 π.Χ. αιώνα, ο οικισμός εγκαταλείφθηκε ειρηνικά και οι κάτοικοι του μετακινήθηκαν στην γειτονική Παπούρα. Αλλά και απ’ εδώ οι κάτοικοι δεν άργησαν να μετακινηθούν προς την πεδιάδα.
Με σύμμαχο τον ωραίο καιρό ανεβήκαμε στο ύψωμα για να απολαύσουμε την θέα και να ξεκουραστούμε εκεί . Στο σημείο δεν σου δίνεται και πολλές φορές η ευκαιρία να ανέβεις λόγω του αέρα ! Η θέα κόβει την ανάσα από εκεί με την Πεδιάδα βόρεια και το Οροπέδιο Λασιθίου νότια .
Οι Μινωίτες πρόγονοι μας είχαν επιλέξει αυτό το σημείο να κατοικήσουν και να επιβιώσουν που μοιάζει με ορεινό καταφύγιο θυμίζοντας μας τον απλοϊκό τρόπο ζωής τους σε αρμονία με την φύση . Οι παραδοσιακές χορτόπιτες του φίλου Ζαχάρη που γευτήκαμε ήταν η απόδειξη της απλοϊκής δικής μας επίσκεψης !!
Από το Καρφί πήραμε το μονοπάτι για Οροπέδιο Νησίμου κάτω από την κορυφή Σελένα.
Τα χιόνια σε πολλά σημεία είχαν σκεπάσει το μονοπάτι δίνοντας την ευκαιρία στα μέλη να γνωρίσουν την χιονοπορεία ! Φθάνοντας στο Νήσιμο κάναμε μικρή στάση για προσκύνημα στο γραφικό εκκλησάκι της Αγίας Αριάδνης .
Διασχίσαμε το μικρό Οροπέδιο και έπειτα πήραμε τον τσιμεντόδρομο για Τζερμιάδων και τον δρόμο της επιστροφής για του Λαγού.
Στην σημερινή πεζοπορία μας διαπιστώσαμε ότι σε πολλά σημεία οι πινακίδες που οδηγούν τον επισκέπτη στο Καρφί σε πολλά σημεία έχουν χαλάσει και πρέπει σύντομα να αντικατασταθούν .
Η πρόταση που είχε κάνει παλιότερα ο ΕΟΣ Λασιθίου ώστε να χαρακτηριστεί αυτή η διαδρομή ως Εθνικό Μονοπάτι πρέπει να επικαιροποιηθεί και να γίνει πράξη .
Η 15μελης ορειβατική παρέα μας στο τέλος κατέληξε σε ταβέρνα του Οροπεδίου Λασιθίου όπου γεύτηκε υπέροχα παραδοσιακά πιάτα .
ΕΟΣ ΛΑΣΙΘΙΟΥ
