Συμπληρώνονται 50 χρόνια από την εξέγερση των φοιτητών ενάντια στην ξενοκίνητη δικτατορία των Συνταγματαρχών, που καταδυνάστευσε τον λαό, οδήγησε στο αιματοκύλισμα της Κύπρου και τελικά στην απώλεια εθνικού εδάφους.
Οι νέοι της Πατρίδας μας, «που τους έλεγαν αλήτες», με την στήριξη του λαού και με μόνο όπλο το πάθος τους για Ελευθερία και Δημοκρατία, έγραψαν μια ακόμη φωτεινή σελίδα στο βιβλίο της ιστορίας του τόπου μας και ιδιαίτερα στο κεφάλαιο των Αγώνων για Ελευθερία, Δημοκρατία και Κοινωνική Δικαιοσύνη. Η γενιά του Πολυτεχνείου πανάξια πήρε τη θέση της κάτω από τις γενιές της Εθνικής Αντίστασης, του 114 και του Ανένδοτου αγώνα.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου παραμένει διαχρονικό σύμβολο του αντιδικτατορικού αγώνα του λαού μας, παρά τις προσπάθειες είτε συκοφάντησής της είτε εκμετάλλευσής της. Οι μνήμες της εξέγερσης άντεξαν και συνεχίζουν να αντέχουν διότι αποτυπώνουν εκείνη την σπάνια ιστορική συγκυρία, που ένας λαός βρέθηκε μπροστά στην ιστορία του και μια νεολαία απέναντι στο χρέος της.
Πέρασε μισός αιώνας, οι εποχές και οι συνθήκες άλλαξαν. Σήμερα, οι απειλές για τη Δημοκρατία είναι λιγότερο ορατές αλλά εξαιρετικά διαβρωτικές για την ποιότητα της Δημοκρατίας μας. Στις μέρες μας, τα σύγχρονα επίδικα καλούν όλους μας σε εγρήγορση και συνεχή αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη, διεύρυνση της Δημοκρατίας, ενεργό συμμετοχή των πολιτών στα κέντρα λήψης αποφάσεων, διαφάνεια, λογοδοσία, προστασία του περιβάλλοντος, βελτίωση της Παιδείας, της Υγείας και για δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη.
Οι πολίτες και ιδιαίτερα οι νέοι και οι νέες δεν πρέπει να απέχουν και να αδιαφορούν επειδή είναι απογοητευμένοι από το πολιτικό σύστημα. Πρέπει να είναι παρούσες και παρόντες, δίνοντας τις μάχες της δικιάς τους γενιάς.
Αυτή θα είναι η καλύτερη απάντηση στις σύγχρονες προκλήσεις και τα σημερινά προβλήματα.
Αυτός είναι ο δρόμος που μας δείχνει η εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Ας τον ακολουθήσουμε όλοι μας.
