η Ελένη Ματθαιάκη – εκπρόσωπος του Εργατικού Κέντρου Λασιθίου.
αναφερόμενες στο ρόλο της Γυναίκας επ’ αφορμή και της χθεσινής Παγκόσμιας Ημέρας και ο Υπεύθυνος του Τμήματος Ενδοοικογενειακής βίας της Διεύθυνσης Αστυνομίας Λασιθίου Ραφαήλ Γερογιάννης, που αναφέρθηκε σε στατιστικά στοιχεία στην περιοχή.
Παραβρέθηκαν και χαιρέτησαν η κ. Σοφία Καραμανώλη – πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Αγίου Νικολάου και η κ. Γεωργία Πολυχρονάκη – αντιδήμαρχος Νέας Γενιάς και Εθελοντισμού Αγίου Νικολάου.
Παίρνοντας το λόγο, η κ. Δούρου τόνισε κατά την ομιλία της: “ο τίτλος της εκδήλωσής αποτυπώνει το νόημα της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας που, ας το επαναλάβω, δεν είναι γιορτή αλλά υπενθύμιση και κάλεσμα μαζί.
Υπενθύμιση και κάλεσμα για αγώνα καθημερινό.
Αγώνα διαρκείας για τα αυτονόητα που όμως δεν είναι διόλου αυτονόητα.
Ειδικά σήμερα.
Θυμάστε ένα ιστορικό σύνθημα του 70 και του 80; Το «δεν είμαι του πατρός μου, δεν είμαι του ανδρός μου, θέλω να είμαι ο εαυτός μου»; Ε, λοιπόν παραμένει, δυστυχώς, ακόμη επίκαιρο.
Το διαπιστώνουμε στην Ελλάδα του 21ου αιώνα που οι γυναικοκτονίες πολλαπλασιάζονται, το διαπιστώνουμε και στις ΗΠΑ του Τραμπ όπου πλέον πχ οι αμβλώσεις είναι υπό διωγμό από ένα ανορθολογικό κύμα χριστιανο-ταλιμπάν που με το πρόσχημα μιας νέας σταυροφορίας κατά της «woke» κουλτούρας στρέφονται στην πραγματικότητα κατά των δικαιωμάτων των γυναικών, στοχεύουν στην ακύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Την ακύρωση της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ.
Ζούμε φίλες και φίλοι στην εποχή που η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων απειλείται.
Στην εποχή που τα ανθρώπινα δικαιώματα αμφισβητούνται ευθέως όχι από κάποιες περιθωριακές ομάδες αλλά από εκλεγμένες κυβερνήσεις και από κόμματα που είναι σε κυβερνητική τροχιά.
Δεν είναι συγκυριακό ότι τα γυναικεία δικαιώματα ως ανθρώπινα δικαιώματα, βρίσκονται ξανά στο στόχαστρο.
Επιβάλλοντας εγρήγορση και αγώνες στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στον κόσμο.
Αγώνες για Ισότητα, Ειρήνη, Δικαιοσύνη.
Φίλες και φίλοι
Στις προκλήσεις των αρνητών των δικαιωμάτων μας απαντάμε με πράξεις.
Με διεκδικήσεις.
Τίποτε δεν χαρίζεται, τα πάντα κατακτιώνται.
Το γνωρίζουμε καλά.
Διεκδικούμε την καταπολέμηση του σεξισμού, του αρχαιότερου και μαζικότερου ρατσισμού, όπως έλεγε η Σούλα Παναρέτου, μια αγωνίστρια, μια διανοούμενη, μια δυνατή γυναίκα που μας λείπει πολύ, ειδικά σήμερα.
Όταν πχ ακόμη και μέσα στη Βουλή, ακούγεται ωμός, απροκάλυπτος σεξιστικός λόγος, όπως πριν από λίγα 24ωρα, που ναι μεν καταδικάστηκε και ορθότατα, ομόφωνα από όλα τα κόμματα, δεν παύει όμως να αποτελεί σημάδι του πόσο πολλά μένει να γίνουν.
Πόσος δρόμος αγώνα να διανυθεί…
Η καταπολέμηση λοιπόν του σεξισμού φίλες και φίλοι σε όλα τα επίπεδα,
Από τη Βουλή ως τους δρόμους,
Από τα σχολεία ως κάθε χώρο εργασίας και σε κάθε οικογένεια, είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για μια κοινωνία δικαιοσύνης και ισότητας.
Μιας κοινωνίας χωρίς γυναικοκτονίες, φανερές ή κρυφές.
Για αυτό και διεκδικούμε την αποτελεσματική καταπολέμηση της έμφυλης βίας.
Την αναγνώριση της γυναικοκτονίας ως διακριτού ποινικού αδικήματος – κάτι που πεισματικά αρνείται η σημερινή κυβέρνηση της Δεξιάς, αποδεικνύοντας στην πράξη το πόσο επιλεκτικά εννοεί τα δικαιώματα των γυναικών.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι επί κυβέρνησης Μητσοτάκη υποβαθμίστηκε η Γενική Γραμματεία Ισότητας που κατά την περίοδο της κυβέρνησης Τσίπρα επιτέλεσε σημαντικό έργο, με πρωτοβουλίες εντός κι εκτός Ελλάδας, για την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας στο πλαίσιο των έμφυλων διακρίσεων.
Και πλέον η ΓΓ έχει υπαχθεί στο Υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας και οι ονομασίες των Υπουργείων μόνο τυχαίες δεν είναι.
Εκφράζουν στρατηγικές επιλογές.
Δεν μας ξαφνιάζει λοιπόν ότι σήμερα εκκρεμεί η πλήρης εφαρμογή της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης για την Πρόληψη και Καταπολέμηση της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας, που, θυμίζω, η κύρωσή της έγινε από τη Βουλή το 2018 επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Σύμφωνα με την έκθεση, στα τέλη του 2023, της GREVIO, της Ομάδας Εμπειρογνωμόνων του Συμβουλίου της Ευρώπης για τη δράση κατά της βίας εναντίον των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας που παρακολουθεί την εφαρμογή της Σύμβασης, παρά τα κάποια βήματα προόδου που έχει κάνει η Ελλάδα για την εφαρμογή της, υπάρχει σημαντική καθυστέρηση και ανάγκη λήψης μέτρων βελτίωσης σε διάφορους τομείς.
Όπως πχ τη λειτουργία κέντρων αντιμετώπισης θυμάτων βιασμού και κέντρων προστασίας γυναικών θυμάτων βίας και των παιδιών τους, ή να λαμβάνει υπόψη του το Δικαστήριο στις διαδικασίες επιμέλειας και καθορισμού των δικαιωμάτων επίσκεψης, τα ζητήματα ενδοοικογενειακής βίας.
Να πω εδώ, όχι για λόγους κομματικού πατριωτισμού αλλά για λόγους αλήθειας, ότι, εμείς, η Δύναμη Ζωής στη Διοίκηση της Περιφέρειας Αττικής, από το 2014 ως το 2019, είχαμε κάνει δουλειά προς την κατεύθυνση της υλοποίησης της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης, σε συνεργασία με την τότε αναπληρώτρια υπουργό Κοινωνικής Αλληλεγγύης Θεανώ Φωτίου.
Με το πλέγμα δομών κοινωνικής αλληλεγγύης στους δήμους της Αττικής.
Με τη στήριξη και χρηματοδότηση Ξενώνων, Κέντρων Φιλοξενίας και Προστασίας κακοποιημένων γυναικών.
Με τη διοργάνωση και τη συμμετοχή σε ενημερωτικές εκδηλώσεις για την αποδόμηση του σεξιστικού λόγου.
Γιατί ας μη ξεχνάμε ότι σχεδόν πάντα η έμφυλη βία στα λόγια ανοίγει το δρόμο για τη σωματική…
Δυστυχώς και αυτή η παρακαταθήκη μας, οι σχεδιασμοί, τα προγράμματα, ακυρώθηκαν από τις κυβερνήσεις Μητσοτάκη και από τις μετέπειτα δεξιές Διοικήσεις στην Περιφέρεια Αττικής.
Για αυτό και σήμερα διεκδικούμε την πλήρη εφαρμογή της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης με την έκδοση των απαραίτητων εφαρμοστικών νόμων και υπουργικών αποφάσεων.
Διεκδικούμε την πλήρη ενσωμάτωση στο εθνικό δίκαιο της ευρωπαϊκής οδηγίας 1385 του 2024 για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας και της κυβερνοβίας.
Διεκδικούμε διασφάλιση και ενίσχυση του δικτύου των δομών στήριξης γυναικών και της υπεράσπισης του δημόσιου χαρακτήρα τους.
Διεκδικούμε την κατάργηση του νόμου Τσιάρα του 2021 για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια και την επαναφορά των διατάξεων του νόμου 1329 του 1983, του πιο πρωτοποριακού νομοθετικού πλαισίου για το οικογενειακό δίκαιο.
Διεκδικούμε την ισότιμη συμμετοχή των γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων είτε πρόκειται για την Τοπική Αυτοδιοίκηση είτε για τα κόμματα είτε για τα συνδικάτα ή, φυσικά τις κυβερνήσεις.
Και να θυμίσω και την αποκαλυπτική απάντηση του κ. Μητσοτάκη για τις λίγες γυναίκες υπουργούς στην πρώτη του κυβέρνηση: «οι γυναίκες δεν ενδιαφέρονται για την πολιτική»…
Αλλά φίλες και φίλοι μη νομίζετε ότι αυτές είναι τίποτε επαναστατικές διεκδικήσεις.
Είναι οι διεκδικήσεις του αυτονόητου.
Της αξιοπρέπειάς μας.
Που σχετίζεται λόγου χάρη με την ισότητα στην εργασία.
Όλες γνωρίζουμε, γιατί το έχουμε ζήσει, ότι δουλεύουμε 2 και 3 φορές περισσότερο από τους άνδρες συναδέλφους μας, συχνά έχουμε περισσότερα πτυχία, τυπικά προσόντα, όμως, φευ, αμειβόμαστε με λιγότερα χρήματα!
Είμαστε επίσης πιο ευάλωτες στη φτωχοποίηση.
Σύμφωνα με Έκθεση για τον Αγώνα κατά της αυξανόμενης γυναικείας φτώχειας, του Κογκρέσου των Τοπικών και Περιφερειακών Αρχών του Συμβουλίου της Ευρώπης, οι γυναίκες είναι τα πιο αδύναμα θύματα των πολιτικών λιτότητας καθώς μετά από πάνω από δέκα χρόνια κρίσης και μνημονίων, παραμένουν περισσότερο ευάλωτες στη “χρόνια φτώχεια”.
Διεκδικούμε λοιπόν να κρινόμαστε στη βάση της δουλειάς μας και όχι των έμφυλων στερεοτύπων, της εξωτερικής μας εμφάνισης.
Φίλες και φίλοι
Κλείνω με μια παρατήρηση που είναι η βασική προϋπόθεση για όλα όσα μόλις ανέφερα.
Και αυτή είναι ο αγώνας κατά της ακροδεξιάς, κατά του φασισμού, κατά των κάθε είδους δυνάμεων του αναθεωρητισμού, του μαύρου, του χθες που έχουν για τα καλά σηκώσει κεφάλι και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.
Στις ΗΠΑ πήραν τα ηνία της διακυβέρνησης.
Στην Ευρώπη είναι σε κυβερνητική τροχιά στη Γερμανία, τη Γαλλία, τη Βρετανία ενώ είναι ήδη στην εξουσία στην Ιταλία, την Ουγγαρία.
Στην Ελλάδα δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτε από την κυβέρνηση των υποκλοπών, του εγκλήματος των Τεμπών και της κοροϊδίας των πολιτών.
Απευθύνομαι λοιπόν στις γυναίκες και τους άνδρες της Κρήτης.
Της Κρήτης των Ολοκαυτωμάτων των ναζί.
Ο αγώνας κατά της πατριαρχίας και των έμφυλων διακρίσεων περνάει μέσα από τον αγώνα κατά της ακροδεξιάς.
Είναι αγώνας κοινός, γυναικών και ανδρών, για Δημοκρατία, Ειρήνη, Ισότητα στην Ευρώπη και την πατρίδα μας.
Δύσκολος μεν μονόδρομος δε για τις προοδευτικές δυνάμεις.
Για το αύριο της πατρίδας μας”.
Τη συζήτηση συντόνισαν η Ρένα Κουνενού από την Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Αγ. Νικολάου και ο Γραμματέας της Ν.Ε. Μανώλης Καλαϊτζάκης.
