Με ένα συγκινησιακά φορτισμένο κείμενο ο Γρηγόρης Κοκολάκης ανακοίνωσε με ανάρτησή του στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης το “αντίο” του στην “ομάδα της καρδιάς του” όπως λέει, τον ΑΟΑΝ:
“Κεφάλαιο ΑΟΑΝ
Θα ήθελα να τονίσω όπως όλοι γνωρίζετε ότι έχω μεγάλο πάθος για τον αθλητισμό και συγκεκριμένα για το ποδόσφαιρο που τόσο πολύ αγαπώ και έχω υπηρετήσει σχεδόν από όλα τα πόστα.
Αυτό το πάθος με οδήγησε στα διοικητικά του ΑΟΑΝ βάζοντας προσωπικές φιλοδοξίες διαφορετικού ρόλου στην άκρη.
Όταν συμμετείχα ως αθλητής, οι εντονότερες συζητήσεις ανάμεσα μας ήταν τα παράπονα και η γκρίνια για τις συνθήκες που βιώναμε στο ποδόσφαιρο.
Τα τελευταία μου χρόνια ως αθλητής οι συζητήσεις αυτές γινόταν όλο και πιο έντονες.
Πάντα αναρωτιόμουν αν θα αλλάξει κάτι.
Έτσι αποφάσισα ότι θα έπρεπε και εγώ να συμμετέχω στην αλλαγή που θα ήθελα να δω στον μικρό κόσμο του αθλητισμού μας και να μην περιμένω απλά από τους άλλους να φτιάχνουν τις συνθήκες για εμάς.
Μοναδικός σκοπός της συμμετοχής μου ήταν να δημιουργήσουμε καλύτερες συνθήκες από αυτές που ζήσαμε εμείς σαν παιδιά. Να δημιουργήσουμε καλύτερες συνθήκες από αυτές που παραλάβαμε, καλύτερες συνθήκες για τον αθλητισμό της πόλης μας, καλύτερες συνθήκες γενικότερα για τους αθλητές, τους προπονητές και όλους όσους συμμετέχουν σε μια αθλητική ομάδα.
Όλα αυτά τα χρόνια που οδηγούμε τις τύχες αυτού του ιστορικού συλλόγου κάναμε άλματα προόδου τόσο στο οργανωτικό και λειτουργικό κομμάτι, όσο και στον αναπτυξιακό τομέα.
Τομείς για τους οποίους θα μας χαρακτήριζα πρότυπο για τον αθλητισμό γενικότερα.
Δημιουργήσαμε τμήματα υποδομής εκεί όπου οι γονείς και τα παιδιά βρίσκουν κάτι οργανωμένο, λειτουργικό και συγχρόνως ασφαλές.
Αποβάλαμε τα κακώς κειμενα προηγουμενων ετων .
Μια ακαδημία που πλέον βγάζει υγεία σε όλους τους τομείς και δεν μένει στα στενά όρια του ποδοσφαίρου, αλλά δίνει μεγάλη έμφαση στο παιδί ως άνθρωπο, ως αθλητή και στην συνέχεια ως ποδοσφαιριστή.
Φέτος στην ανδρική ομάδα είδαμε τους καρπούς αυτής της πενταετούς προσπάθειας να αποδίδουν, καθώς εκεί συμμετείχαν για πρώτη φορά 5 παιδιά από τα τμήματα υποδομής με τις προβλέψεις μας για το μέλλον να είναι ευοίωνες αρκεί να συνεχιστεί η προσπάθεια.
Το μεγαλύτερο μερίδιο για το έργο που επιτελείται στα τμήματα υποδομής του ΑΟΑΝ έχει ονοματεπώνυμο και λέγετε Μάκης Φθενακης, τον οποίο ευχαριστώ προσωπικά για όλα όσα πρεσβεύει ως άτομο, καθώς και για την αφοσίωση που έδειξε στο κοινό όραμα που είχαμε για το αναπτυξιακό κομμάτι της πόλης. Χωρίς εκείνον πραγματικά δεν θα μπορούσαμε να το πραγματοποιήσουμε .
Ένα πολύ σημαντικό κομμάτι αφορά τα νέα γραφεία μας. Δημιουργήσαμε για πρώτη φορά γραφεία του συλλόγου στα οποία μπορεί ο κάθε πολίτης και φίλαθλος της ομάδας, αλλά και επισκέπτης της πόλης, να δει την ένδοξη ιστορία του συλλόγου και να λάβει τον επίσημο αθλητικό εξοπλισμό της ομάδα. Επίσης όλοι οι γονείς των νέων αθλητών μας έχουν έναν περιποιημένο χώρο για οποιαδήποτε πληροφορία θέλουν που αφορά την Ακαδημία.
Σημαντικός τομέας για έναν σύλλογο, αλλά όχι και τόσο απλό όσο φαίνεται.
Όλα αυτά τα χρόνια προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε ομάδες για να πρωταγωνιστούν στην Γ’ εθνική. Άλλες φορές το πετύχαμε και άλλες όχι.
Προσωπικά για εμένα όμως έχει λίγη σημασία έχει ,καθώς ο σύλλογος ,πριν αναλάβουμε τις τύχες του ,είχε για συνεχόμενα χρόνια τεράστιες δυσκολίες στους τομείς τους οποίους ανέφερα παραπάνω. Δηλαδή: Οργανωτικά, λειτουργικά και στον αναπτυξιακό τομέα. Φέραμε λοιπόν σταθερότητα πρόοδο και ανάπτυξη παντού.
Θα ήθελα να τονίσω ιδιαίτερα ότι οι επιτυχίες των ομάδων έρχονται πρωτίστως μέσα από ισχυρές διοικήσεις.
Τα τελευταία χρόνια είχαμε την τύχη σαν ΑΟΑΝ να έχουμε ισχυρούς ανθρώπους στο ΔΣ οι οποίοι πρόσφεραν τα μέγιστα με προσωπικές θυσίες (χρονο -χρημα) ο κάθε ένας από το πόστο του.
Να τονισω οτι ο ΑΟΑΝ ειναι αποτέλεσμα συλλογικης προσπαθειας των ανθρώπων του ΔΣ.
Τοποθετήσαμε τον πήχη ψηλά και προσφέραμε στην ανάπτυξη του αθλητισμού στη πόλη μας.
Το έργο που συντελείτε στον σύλλογο είναι τεράστιο, ίσως κάποιοι μέσα στην κοινωνία μας να μην το έχουν αξιολογήσει σωστά. Το πιο απλό, το οποίο δεν είναι μετρήσιμο…Έχουμε δημιουργήσει όνειρο… Όνειρο σε όλα αυτά τα παιδιά που κοιμούνται τα βραδιά και βλέπουν τον εαυτό τους στο ανώτερο επίπεδο… Προσφέροντας τους την ευκαιρία να πατήσουν ένα σκαλοπάτι παραπάνω και να το πραγματοποιήσουν…
Προσφέραμε μεγάλες ευκαιρίες σε νέους. Δημιουργήσαμε νέες θέσεις εργασίας στον αθλητισμό του τόπου. Ενδεικτικά μόνο η ακαδημία μας έχει οκτώ προπονητές, μια γραμματειακή υποστήριξη ένα φυσιοθεραπευτή, μια καθαριστρια που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους καθημερινά στα περίπου 250 παιδιά της πόλης μας. Η δε ανδρική ομάδα έχει τέσσερις προπονητές, ένα με δυο γενικούς αρχηγούς, μια γραμματέα, ένα μασέρ, ένα φυσικοθεραπευτή και ένα φροντιστή, 25 με 30 ποδοσφαιριστές και περίπου πέντε με έξι εξωτερικούς συνεργάτες. Με λίγα λόγια, ο σύλλογος μας απασχολεί περίπου 50 άτομα το χρόνο. Ένα νούμερο απίστευτο.
Ακόμα πιο απίστευτο είναι όταν μιλάμε για ένα αντικείμενο το οποίο δεν έχει σταθερά έσοδα.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν τον τόσο σημαντικό ρόλο των ανθρώπων του ΔΣ που προσφέρουν ασφαλεια σε ολους τους παραπανω.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να ζητήσω προσωπικα ένα τεράστιο συγνώμη σε όσους στεναχώρησα βάζοντας τον σύλλογο πάνω από όλους και από όλα, κοιτάζοντας μόνο το καλύτερο για την ομάδα μας.
Μόνη μου προτεραιότητα ήταν ο σύλλογος.
Να ευχαριστήσω όλους του προπονητές, αθλητές και υπαλλήλους μας για την προσφορά τους.
Να ευχαριστήσω τους αμέτρητους χορηγούς μας που είδαν σε εμάς κάτι αγνό και μας εμπιστεύτηκαν όλα αυτά τα χρόνια.
Χωρίς εκείνους τίποτα δεν θα ήταν εφικτό.
Να ευχαριστήσω τους φιλάθλους μας που αγκάλιασαν την προσπάθεια μας και μαζί ζήσαμε ονειρικές στιγμές, όπως οι συμμετοχές μας για δυο συνεχόμενα χρόνια στις 16 καλύτερες ομάδες του κυπέλλου Ελλάδας, τις νικες μας με ιστορικους συλλογους της Ελλαδας όπως ο Πανιωνιος.
Να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως τον Μάνο Μαρκάκη δημοσιογράφο της Ανατολής για την απεριόριστη και αφιλοκερδή βοήθεια που μας πρόσφερε όλα αυτά τα χρόνια.
Για το τέλος αφήνω τον σημαντικότερο τομέα μιας ομάδας, καθώς χωρίς εκείνους δεν μπορεί να υπάρξει πρόοδος και ανάπτυξη. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ πραγματικά μέσα από την καρδιά μου όλους όσους συμμετείχαν τα τελευταία χρόνια στο ΔΣ του ΑΟΑΝ. Όλα αυτά τα χρόνια που με τρομερές θυσίες δημιουργήσαμε έναν Όμιλο που θα ζήλευαν ακόμα και ομάδες ανώτερων κατηγοριών.
Ανακοινώνω λοιπόν μετά από 7 έντονα χρόνια την παύση της συμμετοχής μου στην ομάδα της καρδιάς μου τον ΑΟΑΝ, καθώς πλέον έχουν τεθεί άλλες προτεραιότητες στην ζωή μου, όπως η οικογένεια μου που όλα αυτά τα χρόνια έχει κάνει αμέτρητες θυσίες και υπομονή για την μεγάλη μου αγάπη τον ΑΟΑΝ”.
