Η Γλώσσα στον Δημόσιο Διάλογο και η Ευθύνη των Αιρετών
Όταν ένας αιρετός εκπρόσωπος του λαού, και δη Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου, χρησιμοποιεί εκφράσεις αργκό όπως “αν είχα τα guts…”, δεν πρόκειται απλώς για μια άστοχη επιλογή λέξεων. Πρόκειται για μια σαφή ένδειξη της υποβάθμισης του δημόσιου λόγου και της αδιαφορίας για την πλούσια και εκφραστικότατη ελληνική γλώσσα. Και όταν η συγκεκριμένη Πρόεδρος τυγχάνει να είναι και νομικός, το ατόπημα γίνεται ακόμη σοβαρότερο. Αλήθεια κα Πρόεδρε, στο δικαστήριο αυτές τις εκφράσεις χρησιμοποιείτε; Όταν κάνετε παρατήρηση στα μέλη του ΔΣ και ειδικά της αντιπολίτευσης, να προσέχουν το ύφος τους και την ένταση της φωνής τους, μήπως θα πρέπει να κοιταχτείτε στον καθρέπτη και να κάνετε την αυτοκριτική σας για το πως συμπεριφέρεστε πρώτα εσείς η ίδια;
Η ελληνική γλώσσα διαθέτει αναρίθμητες λέξεις και εκφράσεις που μπορούν να αποδώσουν με ακρίβεια και σαφήνεια κάθε σκέψη, κάθε συναίσθημα, κάθε στάση. Δεν είναι μόνο ζήτημα αισθητικής – είναι και ζήτημα παιδείας, σεβασμού προς τον θεσμό και το ακροατήριο. Οι αιρετοί οφείλουν να δίνουν το παράδειγμα, να μιλούν και να εκφράζονται με τρόπο που να αναδεικνύει τη σοβαρότητα του ρόλου τους.
Πέρα όμως από την έλλειψη γλωσσικού επιπέδου, η Πρόεδρος έπεσε σε ένα ακόμη σοβαρότερο, σφάλμα αφού στη συγκεκριμένη της αναφορά δήλωσε ότι “άδειες στα περίπτερα δίνει ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας”. Η δήλωση αυτή είναι απολύτως λανθασμένη, καθώς το σχετικό καθεστώς έχει αλλάξει. Ως νομικός, η ίδια όφειλε να γνωρίζει τη νομοθεσία, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για αντικείμενο της ενασχόλησής της. Αντ’ αυτού, διασπείρει ανακρίβειες, αποδεικνύοντας όχι μόνο άγνοια αλλά και προχειρότητα.
Το ζήτημα δεν είναι απλώς μια λεκτική αβλεψία ή ένα στιγμιαίο λάθος. Είναι ενδεικτικό ενός γενικότερου προβλήματος που αφορά την ποιότητα και τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει η Δημοτική Αρχή τον δημόσιό της ρόλο. Η άγνοια, η προχειρότητα, η αποδοχή της υποβάθμισης της γλώσσας και του λόγου τους δεν είναι αμελητέα ζητήματα. Αντίθετα, είναι απολύτως ουσιώδη, γιατί καθορίζουν το επίπεδο του διαλόγου, τη σοβαρότητα των θεσμών και, τελικά, την εμπιστοσύνη των πολιτών προς αυτούς. Ο διάλογος πρέπει να γίνεται με πολιτικούς όρους, ευπρέπεια και όχι προσωπικές αντεκδικήσεις.
Είναι καιρός οι δημόσιοι λειτουργοί να αντιληφθούν ότι ο ρόλος τους απαιτεί υπευθυνότητα, γνώση και σεβασμό.
ΜΑΝΟΛΗΣ ΛΕΜΠΙΔΗΣ
Δημοτικός Σύμβουλος
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΔΗΜΟΤΩΝ
Μήνυμα στους Μανόλης Λεμπίδης
