Με ιδανικές κλιματολογικές 19 πεζοπόροι ξεκινήσαμε στις 9:00 το πρωί, από την τοποθεσία ‘Πεζούλια’ στο δάσος του Σελάκανου, από υψόμετρο 930μ. Διασχίσαμε ένα μέρος τους δάσους μέχρι την περιοχή ‘Ασφεντάμι’ (υψόμετρο 1620μ.), περνώντας από την ομώνυμη πηγή και τα παλιά μιτάτα. Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς το διάσελο του ‘Αβαρσάμη’ σε υψόμετρο 1850μ. Παρόλο που το κομμάτι αυτό της διαδρομής είναι το πιο δύσκολο, η ομάδα αποδείχτηκε εξαιρετικά γρήγορη και ευέλικτη και στις 13:30 είχαμε ήδη φτάσει στο διάσελο.
Κάναμε ένα 20λεπτο διάλειμμα και στη συνέχεια ακολουθήσαμε κατηφορική πορεία με κατεύθυνση το οροπέδιο του Λιμνάκαρου. Λιγότερο επίπονη η κατηφορική πορεία, απαραίτητη όμως η προσεκτική κατάβαση από το στενό, γεμάτο πέτρες μονοπάτι. Με προσοχή διασχίσαμε την απότομη βουνοπλαγιά, την σκεπασμένη με πέτρες που κυλούσαν σε κάθε μας βήμα με κίνδυνο να χάσουμε την ισορροπία μας και ν. Περάσαμε από τα ‘Ξηροκάμπια’, τον ποταμό και τους ‘Πετράδες’, απολαμβάνοντας την ασύλληπτη θέα, αρχικά προς την ‘Μικρή Δίκτη’ και στη συνέχεια τους ‘πύργους του Σπαθιού’, (την πιο ψηλή κορφή της Δίκτης) που αποκαλύπτονταν μυστηριώδεις ανάμεσα από πυκνή ομίχλη.
Στις 15.40 φτάσαμε στο οροπέδιο του Λιμνάκαρου, στο γραφικό πετρόκτιστο ξωκλήσι του Αγίου Πνεύματος, έχοντας διανύσει 14χλμ περίπου, με θετική υψομετρική διαφορά 1000μ. Ολοκληρώσαμε την περιπλάνηση μας στην οροσειρά της Δίκτης μετά από 6,5 ώρες, γεμάτοι εικόνες απίστευτης ομορφιάς. Με γνήσια σπιτική ρακή βραστό και πιλάφι γιορτάσαμε τα …επινίκια σε παραδοσιακό καφενείο στους έξω Ποτάμους.
