Παγκόσμια Ημέρα Ελευθερίας Τύπου σήμερα και σύμφωνα με τα στοιχεία της UNESCO, 79 δημοσιογράφοι σκοτώθηκαν ή δολοφονήθηκαν λόγω του επαγγέλματός τη χρονιά που πέρασε.
Ακόμη 22 σκοτώθηκαν ή δολοφονήθηκαν κατά τη διάρκεια του 2018 (στοιχεία CPJ – Επιτροπή για την Προστασία των Δημοσιογράφων).
Εκτός από τους δεκάδες θανάτους δημοσιογράφων, η δημοσιογραφία απειλείται καθημερινά από κακές πρακτικές που παραμένουν ίδιες στη διαδρομή της ιστορίας: Λογοκρισία, από πολιτικούς ή και οικονομικούς αυτουργούς, κίτρινο τύπο, fake news, επιθέσεις κατά της προσωπικής ελευθερίας και της επιβίωσης των λειτουργών της.
Σε ανακοίνωση της η Γενική Γραμματεία Ενημέρωση και Επικοινωνία για την Παγκόσμια Ημέρα Ελευθερίας του Τύπου αναφέρει μεταξύ άλλων πως στη χώρα μας, η οικονομική κρίση ενίσχυσε το πλαίσιο για τον παροπλισμό και αφοπλισμό των επαγγελματιών δημοσιογράφων, ιδιαίτερα των νέων, με την ανεργία να φθάνει σε ποσοστά διπλάσια του εθνικού μέσου όρου, με κακοπληρωμένη και ανασφάλιστη εργασία, με καταπάτηση των ασφαλιστικών και εργασιακών τους δικαιωμάτων.
Μήνυμα ΕΣΗΕΑ για την Παγκόσμια Ημέρα Ελευθερίας του Τύπου
«Η σημερινή ημέρα δίνει την αφορμή να σκεφθούμε τη σημασία της προστασίας της ελευθερίας της έκφρασης και της ελευθεροτυπίας για τον πολίτη αλλά και τη Δημοκρατία. Δυστυχώς, και η φετινή επέτειος βρίσκει τους δημοσιογράφους σε δεινή θέση σε πολλές χώρες του πλανήτη, χωρίς από πουθενά να φαίνεται ελπίδα να σταματήσει το βαρύ τίμημα που πληρώνουν κάθε χρόνο οι συνάδελφοι, προκειμένου να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους. Την προηγούμενη χρονιά καταγράφηκαν 80 θάνατοι δημοσιογράφων κατά την άσκηση του λειτουργήματός τους, χωρίς σε αυτούς να περιλαμβάνονται οι 10 θάνατοι που σημειώθηκαν προχθές σε δύο στοχευμένες επιθέσεις κατά δημοσιογράφων στο Αφγανιστάν.
Αλλά και στην Ευρώπη, οι συνθήκες δεν είναι καλύτερες. Οι δολοφονίες δημοσιογράφων στη Ρωσία αλλά και οι δολοφονίες που έτυχαν μεγαλύτερης προβολής, της δημοσιογράφου Daphne Caruana Galizia στη Μάλτα και της δημοσιογράφου Kim Wall στη Δανία, πιστοποιούν την επικινδυνότητα του επαγγέλματος.
Στη χώρα μας, ευτυχώς, δεν έχουμε δολοφονίες, όμως, δε λείπουν οι πιέσεις και οι εκφοβισμοί. Τη χρονιά που πέρασε είχαμε και πάλι εκδηλώσεις βίας κατά αθλητικών συντακτών αλλά και επιθέσεις σε συναδέλφους την ώρα του ρεπορτάζ.
Πέρα από τις επιθέσεις, είναι γνωστό ότι ελεύθερη γνώμη δεν μπορεί να υπάρχει όταν ο δημοσιογράφος εργάζεται άμισθος, ανασφάλιστος ή υποαμειβόμενος. Όταν αναγκάζεται να εργάζεται συνεχώς, σε όσα περισσότερα Μέσα μπορεί ώστε να καταφέρει να συμπληρώσει τα απαραίτητα. Στις μνημονιακές μέρες που περνάμε, οι συνθήκες εργασίας έχουν επιδεινωθεί σε μεγάλο βαθμό. Έτσι, η συρρίκνωση των εργασιακών δικαιωμάτων υποβαθμίζει το δημοσιογραφικό προϊόν με όλες τις συνέπειες για την πληροφόρηση.
Επιπλέον, η αντιπαράθεση κυβέρνησης, πολιτικών κομμάτων και Ομίλων που έχουν στην κατοχή τους ΜΜΕ, πλήττει την ελευθερία της έκφρασης και ενέχει τον κίνδυνο να περιορίσει το δικαίωμα του δημοσιογράφου για ελεύθερη και αντικειμενική γνώμη. Εάν όλοι αντιληφθούν το ρόλο που επιτελεί στην κοινωνία η ακηδεμόνευτη ερευνητική δημοσιογραφία, τότε μόνο η χώρα θα καταφέρει να ξεφύγει από την καθόλου τιμητική 74η θέση στην οποία βρίσκεται σχετικά με την ελευθερία του Τύπου.
Αλλά κι εμείς οι ίδιοι οι λειτουργοί της ενημέρωσης οφείλουμε να τηρούμε τους Κανόνες Δεοντολογίας, αξιώνοντας και από τους ιδιοκτήτες να κάνουν το ίδιο, ώστε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της αξιοπιστίας των ΜΜΕ στη χώρα μας.
Κάνουμε έκκληση στην Κυβέρνηση, τα πολιτικά κόμματα, τους επιχειρηματίες αλλά και σε κάθε Έλληνα πολίτη, να προστατεύσει την ανεξαρτησία και την ελευθερία των Μέσων και των δημοσιογράφων, γιατί όταν οι λαοί στερούνται το βασικό δικαίωμα της ανεμπόδιστης πληροφόρησης, η ελευθερία περιορίζεται και η χώρα γίνεται ανίσχυρη».
