Θέμα: Έκθεση Οπτικής Ποίησης από το ΚΕΘΕΑ ΑΡΙΑΔΝΗ στην Ιεράπετρα.
Μετά την επιτυχημένη παρουσίαση της πρωτότυπης για τα ελληνικά δεδομένα έκθεσης οπτικής ποίησης με τίτλο «Black out poetry» στον Άγιο Νικόλαο και στα Χανιά, το ταξίδι συνεχίζεται στην πόλη της Ιεράπετρας με την υποστήριξη του Δήμου Ιεράπετρας.
Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή 3 Αυγούστου και ώρα 7:30 μ.μ. στο Στέκι Νεολαίας Ιεράπετρας και θα λειτουργήσει έως τις 13 Αυγούστου, 10:00 – 13:00 και 18:00 – 22:00.
Κατά τη διάρκεια των εγκαινίων, θα πραγματοποιηθεί η επίσημη παραχώρηση κτιρίου του Δήμου Ιεράπετρας στο ΚΕΘΕΑ ΑΡΙΑΔΝΗ για τη στέγαση των υπηρεσιών του νέου παραρτήματος του προγράμματος στην Ιεράπετρα.
Δυο λόγια για την έκθεση:
Πρόκειται για μια καλλιτεχνική δουλειά των μελών του ΚΕΘΕΑ ΑΡΙΑΔΝΗ. Ο όρος θα μπορούσε να αποδοθεί ελεύθερα ως «μαυρισμένα κείμενα», παραπέμποντας αυτόματα σε λογοκριμένα κείμενα από απολυταρχικά καθεστώτα ανά τον κόσμο. Την τεχνική αυτή της λογοκρισίας χρησιμοποίησε η ομάδα του Τμήματος Εκπαίδευσης του ΚΕΘΕΑ ΑΡΙΑΔΝΗ, με τη βοήθεια της συγγραφέως Μαρίας Δασκαλάκη, κάνοντας, όμως, το ακριβώς αντίθετο: αξιοποιώντας την δημιουργικά με στόχο την ενίσχυση της έκφρασης των μελών της Θεραπευτικής Κοινότητας. Άρθρα εφημερίδων δόθηκαν στα μέλη. Αρχικά έπρεπε να εστιάσουν στις λέξεις που τους άρεσαν κι έπειτα να τις αξιοποιήσουν δημιουργώντας γύρω από αυτές μια ποιητική σύνθεση που συνοδευόταν κι από εικαστική δημιουργία, εντάσσοντάς το έτσι στο πλαίσιο της Οπτικής ποίησης. Τέλος, έσβηναν με μαύρο μαρκαδόρο όλα τα υπόλοιπα. Τα μέλη –έχοντας αποδομήσει ένα ήδη δημοσιευμένο κείμενο και μέσω της αφαιρετικής μεθόδου- κάνουν αέναο το εφήμερο των εφημερίδων, εξελίσσοντάς το. Αλλάζοντάς του τη μορφή, του δίνουν νέα ζωή. Κι όλα αυτά με φόντο το παρεξηγημένο μαύρο χρώμα που μέσω αυτού του εγχειρήματος τρόπον τινά αποκαθίσταται. Μέσα σε ένα “black out” καταφέρνουν να φωτίσουν το σκοτάδι χρησιμοποιώντας τις λέξεις ως χαραμάδες μέσα από τις οποίες εισχωρεί το φως.
Τα μέλη της θεραπευτικής κοινότητας αγκάλιασαν το εγχείρημα γιατί τους εξέφραζε. Ταίριαζε με το μαύρο χρώμα στο προσωπικό τους κάδρο της ζωής, που προέκυψε από τη συναισθηματική «λογοκρισία» που είχαν υποστεί στα χρόνια πριν αλλά και κατά τη διάρκεια της επαφής τους με τις ουσίες. Αυτή τη φορά όμως κλήθηκαν να κάνουν το αντίθετο: να σβήσουν με μαύρο ότι τους ήταν άχρηστο και ενεργοποιώντας το συναίσθημα και όλες τις δημιουργικές τους δυνάμεις να διακρίνουν και να εκφράσουν πτυχές του εαυτού τους, πολλές φορές άγνωστες και στους ίδιους. Να αφήσουν δηλαδή το φως να περάσει. Οδηγήθηκαν εκεί που εξέπληξαν θετικά τον εαυτό τους. Μέσα σ’ αυτήν την έκπληξη βρίσκονται σπόροι αυτοεκτίμησης και αυτοαξίας. Μέσα εκεί βρίσκονται επίσης σπόροι αυτογνωσίας, δημιουργικότητας , χαράς και επικοινωνίας.
Δυο λόγια για την έκθεση:
Πρόκειται για μια καλλιτεχνική δουλειά των μελών του ΚΕΘΕΑ ΑΡΙΑΔΝΗ. Ο όρος θα μπορούσε να αποδοθεί ελεύθερα ως «μαυρισμένα κείμενα», παραπέμποντας αυτόματα σε λογοκριμένα κείμενα από απολυταρχικά καθεστώτα ανά τον κόσμο. Την τεχνική αυτή της λογοκρισίας χρησιμοποίησε η ομάδα του Τμήματος Εκπαίδευσης του ΚΕΘΕΑ ΑΡΙΑΔΝΗ, με τη βοήθεια της συγγραφέως Μαρίας Δασκαλάκη, κάνοντας, όμως, το ακριβώς αντίθετο: αξιοποιώντας την δημιουργικά με στόχο την ενίσχυση της έκφρασης των μελών της Θεραπευτικής Κοινότητας. Άρθρα εφημερίδων δόθηκαν στα μέλη. Αρχικά έπρεπε να εστιάσουν στις λέξεις που τους άρεσαν κι έπειτα να τις αξιοποιήσουν δημιουργώντας γύρω από αυτές μια ποιητική σύνθεση που συνοδευόταν κι από εικαστική δημιουργία, εντάσσοντάς το έτσι στο πλαίσιο της Οπτικής ποίησης. Τέλος, έσβηναν με μαύρο μαρκαδόρο όλα τα υπόλοιπα. Τα μέλη –έχοντας αποδομήσει ένα ήδη δημοσιευμένο κείμενο και μέσω της αφαιρετικής μεθόδου- κάνουν αέναο το εφήμερο των εφημερίδων, εξελίσσοντάς το. Αλλάζοντάς του τη μορφή, του δίνουν νέα ζωή. Κι όλα αυτά με φόντο το παρεξηγημένο μαύρο χρώμα που μέσω αυτού του εγχειρήματος τρόπον τινά αποκαθίσταται. Μέσα σε ένα “black out” καταφέρνουν να φωτίσουν το σκοτάδι χρησιμοποιώντας τις λέξεις ως χαραμάδες μέσα από τις οποίες εισχωρεί το φως.
Τα μέλη της θεραπευτικής κοινότητας αγκάλιασαν το εγχείρημα γιατί τους εξέφραζε. Ταίριαζε με το μαύρο χρώμα στο προσωπικό τους κάδρο της ζωής, που προέκυψε από τη συναισθηματική «λογοκρισία» που είχαν υποστεί στα χρόνια πριν αλλά και κατά τη διάρκεια της επαφής τους με τις ουσίες. Αυτή τη φορά όμως κλήθηκαν να κάνουν το αντίθετο: να σβήσουν με μαύρο ότι τους ήταν άχρηστο και ενεργοποιώντας το συναίσθημα και όλες τις δημιουργικές τους δυνάμεις να διακρίνουν και να εκφράσουν πτυχές του εαυτού τους, πολλές φορές άγνωστες και στους ίδιους. Να αφήσουν δηλαδή το φως να περάσει. Οδηγήθηκαν εκεί που εξέπληξαν θετικά τον εαυτό τους. Μέσα σ’ αυτήν την έκπληξη βρίσκονται σπόροι αυτοεκτίμησης και αυτοαξίας. Μέσα εκεί βρίσκονται επίσης σπόροι αυτογνωσίας, δημιουργικότητας , χαράς και επικοινωνίας.
