Ο αγροτικός κόσμος της Κρήτης, της χώρας μας, βρίσκεται σε απόγνωση. Σήμερα, οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι της Κρήτης ενώνουν τις φωνές τους στο Παγκρήτιο Συλλαλητήριο, διεκδικώντας τα αυτονόητα: το δικαίωμα να παράγουν με αξιοπρέπεια, να ζουν από τη δουλειά τους και να βλέπουν προοπτική στο μέλλον. Από το Λασίθι μέχρι τα Χανιά, η ύπαιθρος φωνάζει SOS – και αυτή η κραυγή πρέπει να ακουστεί.
Ως Βουλευτής Λασιθίου του ΠΑΣΟΚ, δηλώνω τη στήριξή μου στα δίκαια αιτήματα των αγροτών και δεσμεύομαι να είμαι δίπλα τους στον αγώνα που δίνουν για την επιβίωσή τους και τη βιωσιμότητα του πρωτογενούς τομέα. Δεν είναι μόνο ζήτημα αγροτών και παραγωγών. Είναι ζήτημα εθνικό, που αφορά κάθε Έλληνα πολίτη. Γιατί όταν η ύπαιθρος εγκαταλείπεται, όταν το παραγωγικό μοντέλο της χώρας μας διαλύεται, ο τελικός αποδέκτης είναι ο Έλληνας καταναλωτής και το ΑΕΠ της χώρας μας.
Η ηγεσία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, αντί να αναλαμβάνει ουσιαστικές πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων του αγροτικού κόσμου, καταφεύγει σε επικοινωνιακά τρικ. Με επαναλαμβανόμενο και συνεχή Κοινοβουλευτικό Έλεγχο, έχουμε αναδείξει τα τεράστια κενά στις πολιτικές της Κυβέρνησης. Αλλά η απάντηση που λαμβάνουμε είναι υπεκφυγές, σιωπή και επισκέψεις κατόπιν εορτής για τις εντυπώσεις. Η πραγματικότητα, όμως, είναι εντελώς διαφορετική: οι παραγωγοί έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στην Κυβέρνηση. Ο πρωτογενής τομέας είναι ένας ακόμα κλάδος της οικονομίας μας που χάνει την προοπτική του.
Τα προβλήματα είναι εδώ και είναι πολλά.
Το αυξανόμενο κόστος παραγωγής στραγγαλίζει τους παραγωγούς, ενώ η Κυβέρνηση παραμένει θεατής. Ο υψηλός ΕΦΚ στο πετρέλαιο, οι αυξήσεις στις τιμές της ενέργειας και η αδυναμία πρόσβασης στις ενεργειακές κοινότητες καθιστούν την παραγωγή ασύμφορη.
Η επίμονη απραξία της Κυβέρνησης αφήνει τους παραγωγούς χωρίς τους αναγκαίους εργάτες γης, επιβαρύνοντας ακόμη περισσότερο την παραγωγική διαδικασία.
Το νερό, βασικός πυλώνας της αγροτικής παραγωγής, έχει μετατραπεί σε κρίσιμο πρόβλημα. Ειδικά οι ελαιοπαραγωγοί και οι μελισσοκόμοι βλέπουν την παραγωγή τους να μειώνεται δραματικά, καθώς οι κλιματικές συνθήκες επιδεινώνονται και η απουσία ουσιαστικών έργων διαχείρισης υδάτινων πόρων αφήνει την ύπαιθρο να παλεύει μόνη της με την λειψυδρία.
Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και ο αναχρονιστικός Κανονισμός του ΕΛΓΑ που δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες των παραγωγών, ενώ ζημιές από την κλιματική κρίση, ασθένειες ή από ξενικά χωροκατακτητικά είδη, όπως τα λαγοκέφαλα, αφήνονται χωρίς καμία ουσιαστική στήριξη.
Τέλος, η κακή διαχείριση της νέας ΚΑΠ και οι διαρκείς αλλαγές στη διοίκηση του ΟΠΕΚΕΠΕ αποδεικνύουν την έλλειψη ενός μακρόπνοου στρατηγικού σχεδιασμού.
Για εμάς στο ΠΑΣΟΚ, ο πρωτογενής τομέας δεν είναι απλά ένας ακόμα κλάδος της οικονομίας. Είναι η καρδιά της ύπαρξης της υπαίθρου, ο θεματοφύλακας της ελληνικής ταυτότητας. Η σχέση μας με τον αγροτικό κόσμο είναι διαχρονική και βασίζεται στην εμπιστοσύνη, στη στήριξη και στις ουσιαστικές λύσεις.
Σήμερα, ενώνω και εγώ τη φωνή μου με τις φωνές των αγροτών, των ελαιοπαραγωγών, των κτηνοτρόφων, των αλιέων και των μελισσοκόμων μας. Αίτημα μας είναι ένας πρωτογενής τομέας ισχυρός, με προοπτική και με μία ύπαιθρο ζωντανή. Γιατί χωρίς πρωτογενή παραγωγή, δεν υπάρχει βιώσιμη ανάπτυξη, δεν υπάρχει ισχυρή Ελλάδα.
