Την ακόλουθη ανακοίνωση εξέδωσε ο Κοινωνικός Χώρος “Πυρόβολος”:
Από αλλού το περιμέναμε και από αλλού μας ήρθε.
Από αλλού το περιμέναμε και από αλλού μας ήρθε.
Στην απεργιακή κινητοποίηση της 9ης Απριλίου, στην πλατεία της πόλης μας, συνέβησαν πράγματα που δεν τιμούν καθόλου ορισμένους εκλεγμένους συνδικαλιστές. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.
Αρχικά θελήσαμε, μετά τους αναγραφόμενους ομιλητές, να πάρουμε τον λόγο και να διαβάσουμε το κείμενο το οποίο είχαμε συντάξει. Μας φάνηκε περίεργο ότι θα χρειαστεί να πάρουμε άδεια για να μιλήσουμε σε μία απεργιακή κινητοποίηση, αλλά το πράξαμε. Ο εκπρόσωπος του εργατικού κέντρου αλλά και της ΓΣΕΕ ήταν θετικοί. Φτάνοντας όμως στον εκπρόσωπο της ΑΔΕΔΥ (παρουσία του εκπροσώπου του σωματείου Τάλως), ούτε λίγο ούτε πολύ μας ενημέρωσαν ότι δεν έχουμε δικαίωμα να μιλήσουμε. Μετά από αρκετή ώρα συζητήσεων και παρεμβάσεων, όχι μόνο δικών μας μελών αλλά και αρκετών άλλων παρευρισκομένων, η συζήτηση κατέληξε σε αδιέξοδο. Μάλιστα μέλη συνδικάτων μας ενημέρωσαν ότι για να μιλήσουμε θα χρειαστεί να είμαστε εκπρόσωποι των σωματείων μας. Να αναφέρουμε επίσης ότι μάζεψαν βιαστικά τα μικρόφωνα και ενώ επιδίωξαν να ξεκινήσουν την καθιερωμένη πορεία, αυτή δεν πραγματοποιήθηκε καθώς το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου έμεινε στην πλατεία και δημιουργήθηκε μικρή ένταση.
Αναρωτιόμαστε..
Γιατί στην απεργιακή κινητοποίηση των Τεμπών στις 28/2 και ενώ λίγες μέρες πριν είχαμε συνάντηση για τον καθορισμό των εκπροσώπων που θα μιλούσαν, πήρε τον λόγο ο δήμαρχος (ο άνθρωπος που στηρίχτηκε πολιτικά από την Νέα Δημοκρατία λίγους μήνες μετά το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη) και η πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου; Ανήκουν άραγε σε κάποιο συνδικαλιστικό όργανο; Αν άραγε στην συγκεκριμένη περίπτωση ερχόταν και πάλι ο δήμαρχος θα του δινόταν ο λόγος;
Από την έναρξη της λειτουργίας του χώρου μας, έχουμε παρευρεθεί (και άλλοτε βοηθήσει ή συντονίσει) σε όλες τις απεργίες και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας (δολοφονία Αντώνη Καργιώτη, Τέμπη, νοσοκομείο, Παλαιστίνη) στις οποίες απλός κόσμος έπαιρνε το λόγο.
Χρειάζεται άδεια για να πάρουμε εμείς τον λόγο σε μία δημόσια εκδήλωση / απεργία; Τι φοβήθηκαν άραγε οι συντονιστές της απεργίας / συγκέντρωσης;
Αυτό που φοβούνται είναι οι εκτός του δικού τους πλαισίου, ομιλίες και παρεμβάσεις.
Μας λυπεί και μας εξοργίζει το γεγονός ότι αντί να γράφουμε ένα κείμενο για την τραγική κατάσταση που μας περιβάλλει και μας ωθεί διαρκώς στους δρόμους με κοινά αιτήματα ενάντια στους ταξικούς εχθρούς μας, γράφουμε για κόσμο που βρισκόμαστε μαζί στις κινητοποιήσεις και είναι υποστηρικτές του εργατικού κινήματος και των συμφερόντων μας και όμως η στάση τους μας δημιουργεί ερωτήματα.
Τέτοιες τακτικές οδηγούν στον διχασμό και στην γελοιοποίηση του αγωνιστικού κινήματος και είναι ορισμένες από τις αιτίες που διοργανώνονται ξεχωριστές πορείες σε πολλές πόλεις της χώρας.
Ο τρόπος με τον οποίο διαλέγουμε να οργανωνόμαστε είναι δικαίωμα μας και δεν θα μπούμε στην διαδικασία να διαπραγματευτούμε τον τρόπο έκφρασης μας. Επίσης, θεωρούμε ότι δεν υπάρχει αποκλειστικότητα στις κινητοποιήσεις ούτε αυθεντία στον πολιτικό λόγο.
Παρόλα αυτά, δηλώνουμε ότι θα συνεχίσουμε να αγωνιζομαστε και να συμμετέχουμε στα απεργιακά καλέσματα καθώς η καθεστωτική πραγματικότητα μας ωθεί σε κοινούς αγώνες.
Τέλος, θα θέλαμε να επισημάνουμε την στάση απεργών και εκπροσώπων συνδικάτων και φορέων, οι οποίοι ενεργά υποστήριξαν την ελευθερία του λόγου και πήραν θέση ενάντια σε περιοριστικές ενέργειες.
Ραντεβού στους δρόμους.
Κοινωνικός Χώρος Πυρόβολος
