Η εκπαιδευτική κοινότητα που οραματίζεται ένα σχολείο αντάξιο των κοινωνικών αναγκών, θέτει ως θεμέλιο της αναβάθμισης της εκπαίδευσης τη συνεχή, δημόσια και ισότιμη επιμόρφωση όλων των εκπαιδευτικών.
Ωστόσο, ακόμη και όταν – σπανίως – παρουσιάζεται μια πραγματική ευκαιρία επιμόρφωσης και γνωριμίας με νέο τεχνολογικό εξοπλισμό, όπως συνέβη πρόσφατα σε ΕΠΑΛ του Λασιθίου με την άφιξη πολυαναμενόμενου εξοπλισμού στο Εργαστηριακό Κέντρο, η Διεύθυνση του ΕΚ επέλεξε να καλέσει μόνο τρεις εκπαιδευτικούς-στελέχη (τομεάρχη και υπευθύνους εργαστηρίων).
Οι υπόλοιποι εκπαιδευτικοί της ίδιας ειδικότητας, τοποθετημένοι στο ίδιο σχολείο, ούτε ενημερώθηκαν, ούτε προσκλήθηκαν, αποκλειόμενοι πλήρως από την προγραμματισμένη διαδικασία. Δεν τους δόθηκε καμία δυνατότητα ενημέρωσης, διατύπωσης ερωτήσεων ή καταγραφής πολύτιμων παρατηρήσεων για τη χρήση του εξοπλισμού – τον οποίο οι ίδιοι θα κληθούν να αξιοποιήσουν από τη νέα σχολική χρονιά, τόσο για την εκπαίδευση των μαθητών όσο και για τη στήριξη των νεότερων συναδέλφων.
Σαν να μην έφτανε αυτό, απουσίαζε παντελώς και το μοναδικό θεσμικό πρόσωπο που θα όφειλε να είναι παρόν σε κάθε επιμορφωτική διαδικασία: ο περιβόητος «Σύμβουλος Εκπαίδευσης» της ειδικότητας. Παρά το γεγονός ότι δεν έχει μέχρι σήμερα αναλάβει καμία ουσιαστική πρωτοβουλία για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών ή την κάλυψη των χιλιάδων χαμένων διδακτικών ωρών της ειδικότητας, παραμένει εξαιρετικά δραστήριος όταν πρόκειται για την προώθηση της αξιολόγησης των συναδέλφων. Η παρουσία του θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητη, και επομένως θα έπρεπε να του έχει γνωστοποιηθεί από τη Διεύθυνση του Εργαστηριακού Κέντρου αυτή η επιμορφωτική διαδικασία, όπως και κάθε άλλη που εμπίπτει στον τομέα ευθύνης του.
Η μεθόδευση αυτή εγείρει σοβαρά ερωτήματα: Γιατί η γνώση να παρέχεται επιλεκτικά και όχι ισότιμα; Γιατί αποκλείονται όσοι βρίσκονται καθημερινά στην τάξη και στο εργαστήριο; Τι και ποιους εξυπηρετεί αυτή η τακτική; Ποιος ωφελείται από την αποσιώπηση της επίσκεψης των τεχνικών της εταιρείας – πιθανόν της μοναδικής που θα πραγματοποιούσαν για εγκατάσταση και επιμόρφωση;
Σε μια περίοδο που η αξιολόγηση αξιοποιείται ως μηχανισμός κατηγοριοποίησης, εκφοβισμού και ελέγχου, και την ώρα που προωθούνται «εκλεκτοί» εις βάρος της συλλογικής εμπειρίας και γνώσης του κλάδου, η επιλεκτική διαχείριση της επιμόρφωσης αποτελεί ακόμη ένα βήμα προς την υποβάθμιση και διάλυση του δημόσιου σχολείου.
Η ΕΛΜΕ Λασιθίου καταγγέλλει την εν λόγω πρακτική ως αντιπαιδαγωγική, αντισυναδελφική και αυθαίρετη. Η γνώση είναι κοινωνικό αγαθό – δεν ανήκει στους λίγους, αλλά σε όλους.
Στον καθημερινό αγώνα που δίνουμε μέσα στις τάξεις – ακόμη και με τα ίδια τα στελέχη να μας βάζουν τρικλοποδιές – καλούμε τους γονείς και κηδεμόνες να σταθούν στο πλευρό των εκπαιδευτικών και να στηρίξουν το όραμα για ένα σχολείο όλων, όχι των λίγων, χωρίς αποκλεισμούς, φόβο και υποταγή.
Για το ΔΣ της ΕΛΜΕ Λασιθίου:
Η Πρόεδρος Σχοινά Βασιλική
Η Γενική Γραμματέας Καραδήμου Μαρία
