Μια αλλιώτικη Επέτειος
Υπό τις ιδιαίτερες συνθήκες που επιβάλλουν τα περιοριστικά μέτρα κατά της εξάπλωσης της πανδημίας του κορωνοϊού εορτάσθηκε φέτος το κορυφαίο γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και η Εθνική Παλιγγενεσία και ο Αγώνας της Ρωμιοσύνης για την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού.
Το πρωί της Τετάρτης 25 Μαρτίου ο Σεβασμ. Μητροπολίτης κ. Γεράσιμος χοροστάτησε κατά την πανηγυρική Θεία Λειτουργία που τελέσθηκε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Μεγάλης Παναγίας Νεαπόλεως, άνευ εκκλησιάσματος. Ακολούθησε η Δοξολογία επί τη Εθνική Επετείω της 25ης Μαρτίου 1821.
Ο Σεβασμιώτατος κήρυξε τον Θείο Λόγο, για τους ευσεβείς χριστιανούς που παρακολούθησαν την Θεία Λειτουργία που μεταδόθηκε ραδιοφωνικά (90,1 FM), αναφερόμενος στην σημασία της ημέρας αυτής για την Ορθοδοξία και το Έθνος των Ελλήνων. Την ομιλία του μπορείτε να την διαβάσετε, πατώντας εδώ.
Κατακλείοντας, απηύθυνε συγκινητικό μήνυμα ενότητας, αλληλεγγύης και Πίστεως προς τον Θεό και εξέφρασε την πεποίθηση ότι θα έρθουν καλύτερες ημέρες για το Γένος μας. Προέτρεψε δε όλοι να διατηρήσουμε την βεβαία και σταθηράν ελπίδα μας προς την Υπεραγία Θεοτόκο, την Υπέρμαχο Στρατηγό, την Πλατυτέρα των Ουρανών και Μητέρα του ανθρωπίνου γένους, παρακαλώντας Την να μας προστατεύει, να μας αγιάζει και να απαλλάξει τον δοκιμαζόμενο λαό από την φοβερά αυτή επιδημία.
Εν συνεχεία ο Σεβασμ. Μητροπολίτης κ. Γεράσιμος, συνοδευόμενος από Ιερείς, κατευθύνθηκε στην Πλατεία Νεαπόλεως και στο Ηρώο, όπου τέλεσε επιμνημόσυνο δέηση υπέρ αναπαύσεως της ψυχής πάντων των πεσόντων υπέρ της Πίστεως και της Πατρίδος. Δάφνινο στεφάνι κατετέθη από τον Δημοτικό Σύμβουλο της Κοινότητος Νεαπόλεως, κ. Εμμανουήλ Ζερβάκη. Ακολούθησε ενός λεπτού σιγή και ο Εθνικός Ύμνος από τους Ιεροψάλτες του Ιερού Ναού.
Η ξεχωριστή εορταστική Επέτειος ολοκληρώθηκε με τις καμπάνες των Ιερών Ναών να χτυπούν ταυτόχρονα στις 11.00 π.μ. σε ολόκληρη την περιφέρεια της Ιεράς Μητροπόλεώς μας και όλοι να ψάλλουν από τις αυλές και τα μπαλκόνια των σπιτιών τους το τροπάριο «Τη Υπερμάχω…» και τον Εθνικό Ύμνο. Η συμβολική αυτή ενέργεια πραγματοποιήθηκε με προτροπή του Σεβασμ. Μητροπολίτου κ. Γερασίμου για την ηθική ενίσχυση του λαού μας, κατά την περίοδο της ισχυρής δοκιμασίας που η Πατρίδα και η ανθρωπότητα υφίσταται, αλλά και για την απόδοση τιμής στους Αγωνιστές του 1821, τους Ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης, που με τον αγώνα και την θυσία τους, έκτισαν εκ του μηδενός την σύγχρονη Ελλάδα και το περήφανο Έθνος μας.
Η ομιλία του Σεβασμ. Μητροπολίτου κ. Γερασίμου.
Ἀδελφοί μου,
Ἀνέτειλε γιά μία ἀκόμη φορά μέσα στόν ἐκκλησιαστικό χῶρο καί χρόνο ἡ μεγάλη Θεομητορική Ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. «Χαρᾶς εὐαγγέλια» μηνύονται σέ ὁλόκληρη τήν οἰκουμένη, διότι «ὁ Ἄναρχος ἄρχεται καί ὁ Λόγος σαρκοῦται». Ἡ προαιώνιος βουλή τοῦ Θεοῦ, ἡ σάρκωση τοῦ δευτέρου προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος σήμερα ἀποκαλύπτεται στήν Παρθένο Μαρία ἀπό τόν Ἀρχιστράτηγο Γαβριήλ, ὁ ὁποῖος τῆς ἀπευθύνει «ρήματα ὑπέρ ἄνθρωπον», ὅπως χαρακτηριστικά ἀναφέρει ἡ ὑμνολογία τῆς Ἑορτῆς.
Ὁ Θεός σκηνώνει στήν μήτρα τῆς Ὑπεραμώμου. Τό Πανάχραντο Σῶμα της
γίνεται «χωρίον εὐρύχωρον καί τόπος ἁγιάσματος, τοῦ τοῖς Χερουβείμ ἐπιβαίνοντος». Ὁ Ἄσαρκος, δανείζεται σάρκα ἀπό τήν Μητέρα Του, γιά νά ἐπαναφέρει τόν ἄνθρωπο στό πρωτόκτιστο κάλλος.
Ἡ ἀπόλυτη ὑπακοή τῆς ταπεινῆς κόρης τοῦ Ιωακείμ καί τῆς Ἄννης στόν Θεό, τό «γένοιτό μοι κατά τό ῥῆμα σου», ἀποτελεῖ τήν ἀπαρχή τῆς ἐλευθερίας, τῆς σωτηρίας καί τῆς λυτρώσεως τοῦ ἀνθρώπου καί ὁλόκληρης τῆς φύσεως.
Αὐτή ἡ ἡμέρα γιά τήν πολύπαθη Ρωμιοσύνη ἔχει διττή σημασία καί βαρύτητα. Ἑορτάζει συγχρόνως τήν Ἐθνική της Παλιγγενεσία, τήν ἀποτίναξη τοῦ Ὀθωμανικοῦ ζυγοῦ, ὁ ὁποῖος ἐπί τέσσερεις καί πλέον αἰῶνες κατέτρωγε τά σωθικά τοῦ ὑπόδουλου Γένους τῶν Ἑλλήνων, χωρίς ὅμως νά καταφέρει ποτέ νά ρημάξει ἤ νά ἀφανίσει τήν ἐθνική του συνείδηση.
Δοξάζουμε τόν Τριαδικό Θεό πού μέσα σέ αὐτή τήν μακροχρόνια δοκιμασία τῆς δουλείας δέν μᾶς ἐγκατέλειψε. «Ἐξαπέστειλε προφήτας καί ἐποίησε δυνάμεις διά τῶν Ἁγίων Του», γιά νά κρατηθεῖ μέσα στήν ματωμένη καρδιά τῶν προγόνων μας ἄσβεστη ἡ φλόγα τῆς ἐλευθερίας καί τῆς εἰς Χριστόν Πίστεως. Κλίνουμε εὐλαβικά τό γόνυ τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος σέ ὅλους τούς Νεομάρτυρες καί Ὁμολογητές τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, στούς Πατριάρχες, Ἀρχιερεῖς, Ἱερεῖς, Μοναχούς, Καπεταναίους, Ὁπλαρχηγούς καί Ἀγωνιστές Ἕλληνες καί Φιλλέληνες, ἐπωνύμους καί ἀνωνύμους, πού πότισαν ἑκουσίως τό δένδρο τῆς ἐλευθερίας μέ τό αἷμα τῶν θυσιῶν τους, γιά νά μποροῦμε ἐμεῖς σήμερα νά ἀναπνέουμε τόν ἀέρα τῆς ἐλευθερίας καί τῆς προόδου.
Ἀδελφοί μου,
Ἡ ἐφετινή ἐθνική ἐπέτειος δέν ὁμοιάζει μέ αὐτές τῶν προηγουμένων ἐτῶν. Γκρίζα σύννεφα σκεπάζουν τήν Οἰκουμένη καί τήν Πατρίδα μας. Δέν μᾶς ἔφτανε ἡ δοκιμασία τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως καί τῆς πολιορκίας τῶν ἀνατολικῶν συνόρων τοῦ κράτους μας, ἐπεδήμησε τώρα καί ἡ πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, ἡ ὁποία μᾶς κατέστησε δεσμῶτες καί φυλακισμένους μέσα στό παραλήρημα τῆς τεχνολογικῆς προόδου.
Μέσα σ’ αὐτό τό αδιέξοδο τοῦ πρόσκαιρου ἐγκλεισμοῦ πού μᾶς ἐπεβλήθη γιά τό καλό μας, δέν μᾶς ἀπομένει παρά μόνο ἡ ἐλευθερία τοῦ πνεύματος, πού μᾶς δίνει τό δικαίωμα νά αὐτοχαρακτηριστοῦμε ὡς «ἐλεύθεροι πολιορκημένοι»! Καί είμαστε ἐλεύθεροι, γιατί ἔχουμε ὅλη τή δύναμη καί τά ἐχέγγυα πού μποροῦν νά μᾶς καταστήσουν ἐλεύθερους. Τοῦτες τίς δύσκολες ὧρες τῆς δοκιμασίας μας ἄς συνταυτίσουμε τόν ἀγῶνα μας ἐναντίον τοῦ ὕπουλου καί ἀόρατου ἐχθροῦ πού μᾶς ταλαιπωρεῖ, μέ τούς ἀγῶνες καί τά μαρτύρια πού ὑπέστησαν οἱ πρόγονοί μας. Νά λάβουμε θάρρος καί δύναμη ἀπό τίς δικές τους κακουχίες, τίς ὁποῖες ὑπέμειναν καρτερικά. Ἐκεῖνοι πάλεψαν μέ ἕναν ὁρατό ἐχθρό, ἐμεῖς σήμερα ἀντιστεκόμαστε σέ ἕναν ἀόρατο, πού καθίσταται ἐπίσης ἐπικίνδυνος καί θανατηφόρος.
«Στῶμεν καλῶς ἀδελφοί μου, στῶμεν μετά φόβου, Πρόσχωμεν!»
Ἄς κάνουμε αὐτές τίς ὧρες τήν ἡρωική Ἔξοδο ποὐ ὅλοι ὀφείλουμε στόν ἑαυτό μας. Ὅπως οἱ Μεσολογγίτες μέ τήν Ἔξοδό τους ἔμειναν στήν Ἱστορία ἀθάνατοι, ἔτσι καί ἐμεῖς, ὅλοι ἀνεξαιρέτως, μέ τή δυναμική τῆς υπομονής, τήν ἀποδοχή τῆς εὐθύνης, τῆς ψυχραιμίας, τῆς αἰσιοδοξίας καί τῆς ὑπακοῆς μας στίς ἐντολές τῶν ὑπευθύνων φορέων Ὑγείας καί τῆς Πολιτείας, ἀλλά πρωτίστως μέ τή δυναμική τῆς μετάνοιας πού γεννᾶ τήν ἐλπίδα καί τήν προσκόλλησή μας στόν ἰατρό τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων Ἰησοῦ Χριστό, θά καταφέρουμε νά ἐξέλθουμε νικητές μέσα ἀπό τήν φρικτή δοκιμασία τῆς ἀσθένειας πού ἐνέσκηψε. Μέ αὐτό τόν τρόπο θά μπορέσουμε νά ἐπανευαγγελίσουμε τήν ψυχή μας, γιά νά μπορέσει νά ξαναβρεῖ τό φῶς τῆς ζωῆς στόν χῶρο τῆς αἰώνιας ἄνοιξης τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἐπιπλέον, τήν πρόσφατη ἀπαγόρευση τελέσεως ὅλων των Ἱεροπραξιῶν στούς Ἱερούς Ναούς, μέ παρουσία πιστῶν, ὄχι ὅτι δέν μᾶς θλίβει, ἀλλά καλούμαστε νά τήν ἀξιοποιήσουμε, γιατί μᾶς ἀνοίγει μιά σωστική διέξοδο πρός σωτηρίαν. Γιατί εἶναι καιρός νά συνειδητοποιήσουμε τά βασικά πράγματα, τά περιφρονημένα καί τά ξεχασμένα, αὐτά πού θεωροῦσαμε πάντα δεδομένα. Νά βροῦμε τόν βηματισμό μας ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί.
Εἶναι καιρός νά μετατρέψουμε τά σπίτια μας σέ Ἐκκλησία. Ἡ οἰκογένεια ὡς «κατ’ οἶκον Ἐκκλησία» λειτουργεῖ ὡς τόπος καί χῶρος πνευματικῆς θεραπείας, παλαίστρα, γυμναστήριο καί στάδιο ἀσκήσεως καί προσευχῆς. Ἡ προσευχή εἶναι δύναμη. Ὁ δρόμος τῆς ζωῆς εἶναι τραχύς καί δύσκολος. Τά ἐμπόδια, οἱ πειρασμοί καί οἱ θλίψεις δυσβάστακτες. Γι’ αὐτό εἶναι ἀναγκαῖο νά στηρίζεται ὁ ἄνθρωπος μέ πίστη ἐπί τήν ἀσάλευτον πέτρα τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του, ὥστε νά μήν τόν καταποντίσουν τά κύματα τῶν δεινῶν ἀρρωστημάτων καί θλίψεων.
Σήμερα, ὅλα τά γεγονότα πού διαδραματίζονται σέ ὁλόκληρο τόν κόσμο, συγκλίνουν στό ὅτι πρέπει ἐμεῖς ὡς Ὀρθόδοξοι νά ἐπανέλθουμε στήν πρωταρχική ζωή τῆς «κατ’ οἶκον ἐκκλησίας», πού εἶναι ἡ βάση καί τό στήριγμα τῆς καθόλου Ἐκκλησίας, μέ προϋπόθεση τή δύναμη τῆς νυχθημέρου προσευχῆς. Ἡ σημερινή Ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου στή συνείδηση τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ ἔχει τό νόημα τῆς χαρᾶς πού ἔφερε στό ἀνθρώπινο γένος ἡ διπλή ἐλευθερία∙ ἀπό τή σκλαβιά τῶν ἐχθρῶν τοῦ Ἔθνους καί τῆς Πατρίδος καί ἀπό τή δουλεία τῶν παθῶν, πού σκλαβώνουν καί εὐτελίζουν τόν ἄνθρωπο. Ὁ ἐλεύθερος ἄνθρωπος ξεπερνάει ὅλες τίς ἀντίξοες καταστάσεις πού τοῦ δημιουργοῦν οἱ θλιβερές περιπέτειες τοῦ κοινωνικοῦ ἄγχους καί οἱ ἐπώδυνες ἀρρώστιες, πού εἶναι ἀναπόφευκτες στόν παρόντα βίο μέ τήν πίστη του στόν Ἐσταυρωμένο καί Ἀναστημένο Χριστό καί τή Μητέρα Του καί Μητέρα ὅλων μας Ὑπεραγία Θεοτόκο.
Μ’ αὐτήν τήν Πίστη, τήν προσευχή καί τήν πραγματική μετάνοια θά περάσει καί τούτη ἡ τρομερή ἐπώδυνη πανδημία πού μᾶς βρῆκε. Ἔχουμε ἀκλόνητη τήν ἐμπιστοσύνη μας στό ἔλεος καί στήν εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ, ὅτι τά δυσάρεστα θά παρέλθουν. Σύντομα θά ξαναβροῦμε τόν ρυθμό καί τήν ὀμορφιά τῆς ζωῆς.
Ἄς κρατηθοῦμε ὡς Ἕλληνες τοῦτες τίς ὧρες τοῦ παραπικρασμοῦ ἑνωμένοι καί ἀλληλέγγυοι ἐν ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ καί κάτω ἀπό τήν γαλανόλευκη σημαία μας, τό Σύμβολο τοῦ πατριωτισμοῦ, τῆς ἐλευθερίας καί τῆς ἑνότητος. Μήν ἀφήσουμε καμία δυσκολία νά μᾶς καταβάλει. Ἄς φανοῦμε γενναίοι στό φρόνημα, ἧρωες στήν ψυχή.
Ἄς παρακαλέσουμε, γονυκλινῶς, τήν Ὑπέρμαχο Στρατηγό τοῦ Γένους μας νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τά δεινά, νά μᾶς ἐλευθερώσει ἐκ παντοίων κινδύνων, γιά νά μποροῦμε «ἐν ἐνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ» νά τήν ὑμνολογοῦμε ὡς Μητέρα τοῦ Θεοῦ και Κοσμοσώτειρα Κόρη, εἰς αἰῶνας αἰώνων.
Ἀμήν!
Μετά πατρικῶν εὐχῶν
Ὁ Μητροπολίτης
†Ὁ Πέτρας καί Χερρονήσου Γεράσιμος.
