ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Διαδρομάρα ήταν αυτή που πραγματοποίησε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την Κυριακή 30 Μαρτίου 2025 στην ευρύτερη περιοχή του Γεωπάρκου του Ψηλορείτη και πιο συγκεκριμένα από το χωριό Φουρφουρά ως το οροπέδιο της Κορακιάς κι επιστροφή μέσω του φαραγγιού των Πλατανιών. Κι αυτό επειδή συνδύαζε πλήθος διαφορετικών τοπίων μεγάλης φυσικής ομορφιάς, εναλλαγές καιρού, υψηλό βαθμό δυσκολίας. Ήταν μια πρόκληση λοιπόν για τους 16 έμπειρους ορειβάτες, τους οποίους δεν πτόησε ούτε η ανηφόρα των 1.000 μέτρων υψομετρικής ούτε η πρόγνωση για πιθανές καταιγίδες ούτε η απόσταση των 2,5 ωρών ως εκεί (για εκείνους που ερχόταν από άλλα σημεία του νομού ακόμα πιο πολύ) ούτε το πρωινό ξύπνημα, που έγινε δριμύτερο λόγω της αλλαγής της ώρας τα ξημερώματα!
Η ανάβαση: από τον Φουρφουρά ως το οροπέδιο της Κορακιάς
Έτσι αποφασισμένοι ξεκινάμε από το χωριό Φουρφουράς Ρεθύμνου (460μ.) κατά τις 10.00 η ώρα. Στην αρχή η διαδρομή γίνεται από χωματόδρομο ως του “Μαθιού τον Χάρακα”, απ’ όπου αρχίζει το ανηφορικό μονοπάτι, που μας προσφέρει σταδιακά θέα στην κοιλάδα του Αμαρίου και τα χωριά της, στο όρος Κέντρος απέναντι, στον κόλπο της Μεσαράς και τα Παξιμάδια. Λίγο πριν την πηγή της Ώχρας (985μ.), που θα είναι και η πρώτη μας στάση, ο ουρανός βαραίνει πολύ κι ακούγονται μπουμπουνητά. Είμαστε προετοιμασμένοι, αλλά και η πιθανότητα σφοδρής καταιγίδας δε μας χαροποιεί ιδιαίτερα. Ευτυχώς την περνάμε με μια πιο ήπια βροχόπτωση, που μας συνοδεύει ωστόσο για όλη σχεδόν την ανηφόρα ως το οροπέδιο της Κορακιάς (1.490 μ.). Η βροχή δυσχεραίνει την πορεία, αλλά της δίνει και ένα μυστηριώδη τόνο έτσι καθώς λάμπουν σαν διαμάντια οι σταγόνες στα κλαριά των δέντρων και μοιάζουν οι συνοδοιπόροι, τυλιγμένοι στα μακριά αδιάβροχα πόντσο, σαν σκιές διαβατάρικες από άλλες εποχές.
Η διαδρομή, που ακολουθεί το “μονοπάτι του Ψηλορείτη” από τη νότια πλευρά, είναι έτσι κι αλλιώς πανέμορφη. Εκτός από τη θέα, περνάμε από πρινόδασος ως την περιοχή του Χελιδονέ με τα ερείπια παλιών κατοικιών στην κόψη του γκρεμού στου “Ρούσου το Δέτη”, όπου ερχόμαστε σχεδόν τετ α τετ με έναν μεγάλο γύπα, ο οποίος άνοιξε τα γιγάντια φτερά του θορυβημένος απ’ την παρουσία μας πετώντας “στα σπηλιαράκια του βουνού, που είναι τα γονικά του”! Πιο πάνω συναντάμε δάσος τραχείας πεύκης, με δέντρα που στάζουν απ’ τη βροχή. Το χώμα σε συνδυασμό με τις βελόνες παίρνει διάφορες αποχρώσεις σαν καμβάς ζωγραφικής. Το νοτισμένο έδαφος μοσχοβολά από τους θάμνους που σκουντάμε περνώντας. Μια τελευταία ανηφόρα σε πετρώδες τερέν και ….. η θέα μας καθηλώνει: οι κορφές του Ψηλορείτη, του ορεινού γίγαντα της Κρήτης, χιονισμένου ακόμα, υψώνονται πάνω απ’ τα κεφάλια μας και προκαλούν δέος! Στα πέτρινα θεμέλια του παλιού μιτάτου, στην άκρη του οροπεδίου, θα θαυμάσουμε τη μικρή υπόγεια σπηλιά “Χαμπαθούρα”, όπου οι κτηνοτρόφοι στοίβαζαν το τυρί για φύλαξη και ωρίμανση.
Η επιστροφή απ’ το φαράγγι των Πλατανιών
Η βροχή έχει στο μεταξύ σταματήσει, όμως εδώ φυσά κρύο το αεράκι απ’ το βουνό και δεν αστειεύεται. Μια σύντομη στάση για προσφάι και να φυλάξουμε τα αδιάβροχα. Έπειτα θα πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής ακολουθώντας τον χωματόδρομο, που εξυπηρετεί τους βοσκούς και το καταφύγιο του Ε.Ο.Σ. Ρεθύμνου, “Τουμπωτός Πρίνος”. Το περπάτημα στην ευθεία λειτουργεί θεραπευτικά στους καταπονημένους απ’ τη συνεχή ανηφόρα μυς κι ενθαρρύνει τις φιλικές συζητήσεις. Θα περάσουμε από μαντριά, το εκκλησάκι του Αγίου Μύρωνα και σχεδόν παράλληλα με την οροσειρά θα κατηφορίσουμε σταδιακά, ώσπου θα βρούμε την είσοδο για το όμορφο και καταπράσινο φαράγγι των Πλατανιών. Μετά από μια μικρή παράκαμψη για τον σπηλαιώδη ναό του Αγίου Αντωνίου, θα ακολουθήσουμε το καλά διατηρημένο -με πρόσφατη τοποθέτηση ξύλινου φράχτη και ιμάντων στα επικίνδυνα σημεία – μονοπάτι σε μια σχεδόν κάθετη κατάβαση, που θα μας προσγειώσει στο ομώνυμο χωριό. Εδώ μας περιμένει το λεωφορειάκι μας και ο οδηγός μας, ο κυρ Γιώργος, που μας μεταφέρει τα χαιρετίσματα του Ε.Ο.Σ. Ρεθύμνου, που περπάτησε στην ίδια περιοχή λίγο νωρίτερα.
Μια γεμάτη μέρα, λοιπόν, που θα μείνει αξέχαστη σε όλους μας. Κι αυτά τα 17 χλμ με 1.000 μ. υψομετρική διαφορά σε 7 ώρες με τις στάσεις (τις 2 υπό βροχή), μικρό κατόρθωμα δεν το λες και θα μετρήσουν στο “ορειβατικό βιογραφικό” του καθένα μας. Ευχαριστούμε πολύ τον αρχηγό μας, Γιάννη Ψαλλιδάκη, για την ιδέα και την υλοποίηση της φανταστικής αυτής πεζοπορίας, καθώς και όλη την ομάδα, που δε ..μάσαγε σήμερα! Άλλη μια εξόρμηση στην πλούσια κρητική φύση έλαβε τέλος!
