Έπειτα από πολλή σκέψη και δισταγμούς σχετικά με τις πιθανές συνέπειες- προσωπικές και επαγγελματικές- της δημοσιοποίησης του συμβάντος που θα αναφέρω παρακάτω, κατέληξα να «παρακούσω» οποιεσδήποτε «ερινύες» και κοινωνικές αγκυλώσεις με/μας κρατούν πίσω στην υπεράσπιση βασικών και θεμελιωδών δικαιωμάτων μας.
Στο προηγούμενο Δημοτικό Συμβούλιο του Οκτωβρίου υπήρξε ένα συμβάν ανάμεσα σε μένα και την Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου με κλειστά μικρόφωνα, το οποίο δεν αξιολόγησα σωστά εκείνη τη στιγμή καθώς θεώρησα πως υπήρχε συναισθηματική φόρτιση εκ μέρους της κι έτσι δεν απάντησα. Μετά από 3 ημέρες και ενόσω βρισκόμασταν στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, σε μια πολύ ιδιαίτερη μέρα για όσους συμμετείχαμε, η Πρόεδρος αποφάσισε να μου ξαναμιλήσει. Το περιεχόμενο της συζήτησης είναι -κατά την ταπεινή μου άποψη αλλά ευελπιστώ και καθ΄ομολογία όλων, πολιτευόμενων και μη Δημοτών- ντροπιαστική για το σώμα του Δημοτικού Συμβουλίου, το ρόλο της Προέδρου αυτού καθώς και του ουσιαστικού ρόλου όλων των Δημοτικών Συμβούλων.
Η Πρόεδρος εν ολίγοις με επέπληξε- κατ εκείνη θα έπρεπε να νιώθω «ντροπή» είπε χαρακτηριστικά- για τη στάση μου στη ψήφιση αναφορικά με το θέμα της υπογειοποίησης των κάδων καθώς δεν υπερασπίστηκα συμφέροντα αγαπημένων μου συγγενών. Επιπλέον, με ευκολία ανέφερε πως χρησιμοποίησε την παρουσία κοινού συγγενικού μας προσώπου το βράδυ της συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου ως συναισθηματικό εκβιασμό «να την κοιτάς στα μάτια όταν ψηφίζεις» ανέφερε… Τέλος, για δεύτερη φορά μέσα σε μια εβδομάδα, μου τόνισε επιτακτικά να μην αναφερθώ ξανά στο ζήτημα του Ελαιώνα και του πάρκινγκ που έχει δημιουργηθεί (θα θυμίσω εδώ πως σταθερά έχω διαφωνήσει με το δημιουργηθέν έργο που κατά την άποψή μου κατασκευάστηκε με προχειρότητα και ζητώ συνεχώς να ρυθμιστούν έστω κάποια ζητήματα για την ευημερία του λίγου πρασίνου που έχει παραμείνει και την λειτουργικότερη χρήση των οδηγών των οχημάτων καθώς και την τοποθέτηση θέσεων Αμεα) με το επιχείρημα πως οι δύο άνθρωποι με τους οποίους πολιτεύομαι, συμμετείχαν στην απόφαση γι αυτό το έργο.
Για όλα τα παραπάνω έχει ενημερωθεί ο Δήμαρχος που προς τιμήν του με ενημέρωσε πως θα μιλούσε στην Πρόεδρο.
Δεν είμαστε Σύμβουλοι για να ψηφίζουμε με οικογενειακά και προσωπικά κριτήρια και να υπερασπιζόμαστε «δικούς» μας. Από πότε η κανονικότητα είναι να νιώθουμε ντροπή να ψηφίζουμε χωρίς να επηρεαζόμαστε από εξαρτημένες σχέσεις;;;!!!Επιπλέον, κανένας δεν νοείται αλλά ούτε επιτρέπεται να «κονταίνει» την ελευθερία του λόγου μέσα και έξω από το Δημοτικό Συμβούλιο βάζοντας κριτήρια στο ποια θέματα θα φέρει προς συζήτηση.
Εν κατακλείδι κυρία Πρόεδρε, παραβιάσατε μεγάλους ηθικούς φραγμούς για μένα και θεσμικούς φραγμούς του ρόλου σας. Είναι μέγιστη προσβολή του σώματος του Δημοτικού Συμβουλίου. Αν είναι εντάξει να παροτρύνονται Δημοτικούς Συμβούλους να ψηφίζουν σύμφωνα με τις συγγενικές τους σχέσεις και προσωπικά συμφέροντα, πώς γνωρίζουμε πως δεν έχει ξανασυμβεί ή θα ξανασυμβεί;
Όσα αναφέρω, δεν τα αναφέρω για να αναλωθούμε στο προσωπικό του ζητήματος αλλά θα ξεκινήσω από εκεί με σκοπό να γενικεύσω. Τα αναφέρω για να σας πω εγώ γιατί ντρέπομαι. Ντρέπομαι που προτάσσονται συγγένειες και φιλίες για κριτήρια αποφάσεων. Ντρέπομαι που Πρόεδρος ενός Δημοτικού Συμβουλίου κάλεσε και κακολόγησε σε συγγενείς έναν συνάδελφο της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ντρέπομαι γιατί εδώ δεν είστε η Σοφία, είστε η Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου και είστε πρότυπο. Τα παραπάνω δεν αντιστοιχούν σε πρότυπα. Και τέλος και πιο σημαντικό, ντρέπομαι που όλοι μας, νέοι, μεγαλύτεροι, πολιτευόμενοι και μη, σε τόσο δύσκολους καιρούς που έχουμε ανάγκη κάπου να πιστέψουμε, με κάνετε να χάνω τη πίστη μου κι εμένα κι άλλους πολλούς.
Δεν έχει κανένας μας το δικαίωμα ψυχολογικών εκβιασμών ούτε φίμωσης για ποια θέματα θα μιλήσει ο κάθε σύμβουλος. Θα μιλάω για ό,τι νιώθω πως απασχολεί την τοπική κοινωνία και θα ψηφίζω με τις αρχές και τα πιστεύω μου. Με παροτρύνατε να μη ψηφίζω ότι λέει ο Αλεξάκης και η Καρνιαδάκη. Σα να μην είμαι αυτόβουλο ον. Κατάφορη προσβολή στη προσωπικότητά μου. Θα παραπέμψω στα πρακτικά να ενημερωθείτε όλοι και οι συμπολίτες μας, πόσες φορές έχω υπερψηφίσει πρόταση του Δημάρχου που εκτιμώ σε προσωπικό επίπεδο και πόσες φορές έχω ψηφίσει διαφορετικά από την ομάδα μου κατά το προσωπικό μου δοκούν. Άραγε αν ανατρέξουμε στα πρακτικά, θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πόσοι Δημοτικοί Σύμβουλοι της Διοικούσας Αρχής έχουν ψηφίσει άλλη πρόταση εκτός της Δημοτικής Αρχής. Ακόμα και στο θέμα του Νοσοκομείου, το πιο σημαντικό ζήτημα του Δήμου και Νομού μας, δε καταφέρατε ως μονάδες να διαφοροποιηθείτε. Κι εγώ είμαι αυτή που κατηγορούμαι για όλα τα παραπάνω;;;Εγώ;;; Θα έπρεπε να νιώθω ντροπή εγώ;;;
Να σημειωθεί πως η ομάδα την οποία επέλεξε ο καθένας να συμμετέχει στα κοινά, πιθανά να έχει ιδεολογικές και πολιτικές ανομοιότητες αλλά -τουλάχιστον προσωπικά δεν έχω νιώσει από κανένα μέλος της ομάδας μου- περιορισμό της ελευθερίας, της αυτοδιάθεσής, της αυτενέργειας μου και εν τέλει κανένας δε μου έχει πει τι να ψηφίσω και για ποιο θέμα να μιλάω ή όχι.
Για να κλείσω, ήρθε η ώρα κα. Πρόεδρε να καθίσω τώρα εγώ απέναντί σας και να μου απαντήσετε κοιτώντας με στα μάτια. Δίπλα σε αυτή την ομάδα που πολιτεύομαι που έχουμε διαφορετικές ιδεολογικές και πολιτικές απόψεις σε πολλά ζητήματα αλλά ουδέποτε έχουν προσπαθήσει να με κατευθύνουν, δε μου έχουν ζητήσει ποτέ να μη πω κάτι και σέβονται την πολιτική μου ύπαρξη. Κι αν θέλετε διαψεύστε με με όλο το βάρος ή την ελαφρότητα της συνείδησης. Αλλά θα έχουμε μάρτυρες όλους εδώ μέσα κι όλους όσους παρακολουθούν το Δημοτικό Συμβούλιο, με διαφάνεια, με ανοικτά μικρόφωνα, έτσι όπως με έχουν μάθει όλοι οι συγγενείς μου που εσείς εμπλέξατε, που πλάι τους μεγάλωσα κι είμαι ό,τι είμαι σήμερα. Και θα ακούμε όλοι. Δε θα το κάνουμε σιγανά σε μια ιδιωτική συζήτηση γιατί αυτή η διαχείριση αφορά εν τέλει τη δημοκρατία μας και την ελευθερία του λόγου του κάθενός μας εδώ μέσα. Αφορά τους δημότες που μας ψήφισαν. Και το βάρος στη συνέχεια θα πέσει σε όλους τους Δημοτικούς Συμβούλους του Δήμου μας, Δημοτική Αρχή κι Αντιπολίτευση. Αυτό το επιτρέπετε από το ρόλο της Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου; Γιατί έχει βαρύτητα ο ρόλος. Και τώρα θα έχει και ο λόγος σας. Δε ξέρω ποια θα αποφασίσετε να είναι η επανόρθωση και αν θα την κάνετε αλλά από αυτή την απόφαση, θα κριθούν πολλά εφεξής για το ποιος είναι ο καθένας εδώ μέσα και τι πρεσβεύει.
Καθένας χρειάζεται να περιφρουρεί πολύ καλά και σταθερά ιδιαίτερα στους καιρούς μας την ελευθερία του λόγου, τη δημοκρατία και να μην «εκβιάζεται» από κανέναν μηχανισμό! Ο πολιτικός κρίνεται και από τη διαχείριση των λαθών του. Για να δούμε ποια θα είναι αυτή…
Υ.Γ.1: Στο επιχείρημα ότι είναι προσωπικό ζήτημα και δημοσιοποιείται, η απάντηση είναι πως κρίθηκα για απόφασή μου όχι ως πρόσωπο αλλά ως Δημοτικός Σύμβουλος, η συγγενική σχέση ήρθε κατά την διάρκεια του Δημοτικού Συμβουλίου με πρωτοβουλία της Προέδρου-εδώ τι είναι, προσωπικό, θεσμικό;;- και στο ερώτημα γιατί μετά από 3 εβδομάδες, η απάντηση είναι γιατί δεν είμαι θερμοκέφαλη, δίνω στους ανθρώπους χρόνο για επανόρθωση. Και τίποτα παραπάνω ή λιγότερο.
Υ.Γ.2: Φυσικά είναι ιδιωτική συζήτηση που όμως αφορά την νοοτροπία και αντικατροπτίζει τις απόψεις μας γύρω από τον τρόπο πολιτικής ύπαρξης και εν τέλει καθορίζει πώς «στεκόμαστε» πολιτικά στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Με σεβασμό κι εκτίμηση σε κάθε συμπολίτη μου,
Χανιωτάκη Άννα
Δημοτική Σύμβουλος
«Στην Πράξη»
