Το Οροπέδιο Λασιθίου ζει μια ακόμη μεγάλη καταστροφή. Τεράστιες εκτάσεις με πατάτες και κηπευτικά έχουν πνιγεί κάτω από τόνους νερού, οι καλλιέργειες έχουν χαθεί και η επόμενη μέρα είναι αβέβαιη για τους παραγωγούς. Οι εικόνες με τα πλημμυρισμένα χωράφια και τα λόγια απόγνωσης των ανθρώπων της υπαίθρου δεν μπορούν να αφήσουν κανέναν αδιάφορο.
Οι αγρότες του Οροπεδίου δεν ζητούν χάρη. Ζητούν το αυτονόητο: να υπάρξει έγκαιρη καταγραφή των ζημιών, πλήρης αποζημίωση με βάση την πραγματική έκταση των απωλειών και θεσμική πρόβλεψη για την πρόληψη και αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων που πλέον δεν είναι η εξαίρεση, αλλά η νέα κανονικότητα της κλιματικής κρίσης.
Η απάντηση του Διευθυντή του ΕΛΓΑ Κρήτης —«Πώς να γίνουν οι εκτιμήσεις; Με βάρκα;»— περιγράφει με τραγική ακρίβεια την αδυναμία ενός μηχανισμού να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων που έχει διαμορφώσει η κλιματική κρίση. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι το σύστημα αποζημιώσεων του ΕΛΓΑ χρειάζεται επανεξέταση και αναμόρφωση, ώστε να καλύπτει το σύνολο των πληγεισών περιοχών και καλλιεργειών, χωρίς αποκλεισμούς και χωρίς αδικίες. Δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχουν παραγωγοί δύο ταχυτήτων.
Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων οφείλει να:
· Επισπεύσει τις διαδικασίες καταγραφής και να διασφαλίσουν ότι οι αποζημιώσεις θα είναι άμεσες, πλήρεις και δίκαιες.
· Εξετάσει συμπληρωματικά μέτρα στήριξης, όπως επιδοτήσεις επαναφύτευσης, ρύθμιση οφειλών και παροχή ρευστότητας στους πληγέντες.
· Προχωρήσει άμεσα σε θεσμική αναθεώρηση του πλαισίου λειτουργίας του ΕΛΓΑ, λαμβάνοντας υπόψη τις πραγματικές συνθήκες της κλιματικής κρίσης και τα διαχρονικά προβλήματα των στραγγιστικών υποδομών.
Στέκομαι στο πλευρό των παραγωγών του Οροπεδίου που μάχονται για ένα και μόνο δικαίωμα: να μπορούν να ζουν αξιοπρεπώς από τη δουλειά τους, σε μια Πολιτεία που δεν θα τους ξεχνά όταν σβήνουν τα φώτα της επικαιρότητας.
