Η Άχεντ Ταμίμι φιλοξενήθηκε το Σαββατοκύριακο από το ΚΚΕ και την ΚΝΕ στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του φεστιβάλ της ΚΝΕ και παραχώρησε συνέντευξη Τύπου σχετικά με τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού και της ίδιας. Η 17χρονη ξεκαθάρισε πως θα συνεχίσει τον αγώνα της χωρίς να πτοείται από όποιες απειλές και πιέσεις.
Του Ορέστη Βέλμαχου
Σε ερώτηση του ΤΡΡ για το πώς αισθάνεται σχετικά με το ότι στα 17 της αποτελεί σύμβολο του αγώνα των Παλαιστινίων, απέναντι στην κατοχή που βιώνουν από το Ισραήλ, είπε ότι είναι μια πολύ μεγάλη ευθύνη αλλά είναι αποφασισμένη να συνεχίσει τον αγώνα της. «Είναι πολύ μεγάλη ευθύνη να αντιπροσωπεύεις έναν λαό που ζει κάτω από κατοχή. Είσαι στο στόχαστρο για να σε τραυματίσουν, να σε φυλακίσουν. Σίγουρα είναι πολύ μεγάλη και δύσκολη ευθύνη, αλλά θα συνεχίσουμε τον αγώνα».
Σχετικά με τον πώς μπορούν να κερδίσουν οι Παλαιστίνιοι τον αγώνα απέναντι στο Ισραήλ που αποτελεί «κράτος – δολοφόνο», η Άχεντ απάντησε ότι «με την ενότητα του λαού της Παλαιστίνης και την καθημερινή πάλη έχουμε τα εφόδια για να νικήσουμε» και τόνισε ότι «δεν υπάρχει κράτος που η κατοχή στα εδάφη του κράτησε μόνιμα», ενώ στάθηκε στη σημασία που έχει η στήριξη από τους λαούς και τα κράτη όλου του κόσμου. «Σίγουρα η παγκόσμια στήριξη μας βοηθάει να πιέζουμε καθημερινά το Ισραήλ και σημαίνει πολλά για τον παλαιστινιακό λαό. Μας ανεβάζουν το ηθικό για να συνεχίσουμε».
«Προσπαθούν να μετατρέψουν τη φυλακή σε σχολείο»
Από τις 30 Μαρτίου, όταν οι Παλαιστίνιοι ξεκίνησαν να διαδηλώνουν με μαζικό τρόπο καταγγέλλοντας τον ισραηλινό αποκλεισμό της Γάζας και ζητώντας την επιστροφή των Παλαιστίνιων προσφύγων που εκδιώχθηκαν από τα εδάφη τους το 1948, τουλάχιστον 187 Παλαιστίνιοι έχουν χάσει τη ζωή τους και χιλιάδες ακόμα έχουν τραυματιστεί. Όπως δήλωσε η Ταμίμι, πέρα από τους νεκρούς και τους τραυματίες, στις φυλακές κρατούνται χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι, ανάμεσα τους άτομα νεαρής ηλικίας. «Υπάρχουν 6.500 πολιτικοί κρατούμενοι που βρίσκονται στις φυλακές. Ανάμεσα τους βρίσκονται 350 μικρής ηλικίας, αλλά τα νούμερα δεν είναι σταθερά γιατί υπάρχουν κάθε μέρα και νέοι κρατούμενοι». Η απάντηση των πολιτικών κρατουμένων προς τους διώκτες τους είναι η προσπάθεια να μετατρέψουν τη φυλακή σε σχολειό και να συνεχίζουν την εκπαίδευση τους παράλληλα με τον αγώνα τους. «Παρά το ότι βρίσκονται σε φυλακές, προσπαθούν να μετατρέψουν τη φυλακή σε σχολείο. Προσπαθούν να ασχολούνται με το διάβασμα και την εκπαίδευση τους και συνεχίζουν τον αγώνα τους μέσα στις φυλακές και “προκαλούν” με τον δικό τους τρόπο όσους τους έκλεισαν στις φυλακές».Ο αγώνας για ελευθερία και για την επόμενη γενιά
Η Άχεντ υποστήριξε ότι το να κατεβαίνει σε πορείες και διαδηλώσεις κατά της ισραηλινής κατοχής από την ηλικία των 8 ετών, ήταν κάτι που έπρεπε να κάνει, καθώς «το να ξεκινήσεις να πηγαίνεις από τέτοια ηλικία σε αυτές τις πορείες και τις διαδηλώσεις και να βρίσκεσαι μπροστά στις σφαίρες και στη βία, είναι κάτι που σε αναγκάζει να το κάνεις η πίεση της κατοχής». Τόνισε πως ο αγώνας τους είναι «κάτι που κάνουμε για να απελευθερωθούμε και να τελειώνουμε με αυτή την κατοχή και την ταλαιπωρία», προκειμένου να σταματήσουν να γίνονται έφοδοι στα σπίτια και συλλήψεις και «για να μπορούν τα παιδιά να πηγαίνουν στο σχολείο χωρίς φόβο». Στόχος της είναι «να συνεχίσω τις σπουδές μου και να φτάσω σε διεθνές επίπεδο να υπερασπιστώ την υπόθεση μου», ενώ αισθάνεται καθήκον απέναντι στη νέα γενιά. «Κάποιος από εμάς πρέπει να θυσιαστεί για να μην τα περάσει όλα αυτά και η επόμενη γενιά».
