Την ακύρωση του νόμου 4612/19 με τον οποίο κυρώθηκε η σύμβαση παραχώρησης του αεροδρομίου Καστελλίου ζητούν με προσφυγή τους στο Συμβούλιο της Επικρατείας φορείς και κάτοικοι του Ηρακλείου και της Πεδιάδας, λόγω των σοβαρών παραβάσεων της ευρωπαϊκής νομοθεσίας για την προστασία του ανθρωπίνου και φυσικού περιβάλλοντος.
Στην αίτηση ακύρωσης που κατέθεσαν στις 25 Ιουλίου η «Πρωτοβουλία Πολιτών για τη Διάσωση, Προβολή και Αειφόρο Ανάπτυξη της Πεδιάδος» και η «Οικολογική Παρέμβαση Ηρακλείου» αλλά και πολίτες της περιοχής, τονίζεται πως η κύρωση της σύμβασης παραχώρησης επέχει θέση αδειοδότησης του έργου, χωρίς όμως να έχουν προηγηθεί τα στάδια ελέγχου και αντιμετώπισης των συνεπειών στο ευρύτερο περιβάλλον.
Συγκεκριμένα στην προσφυγή τονίζεται πως πριν την αδειοδότηση του έργου δεν πραγματοποιήθηκε Εκτίμηση Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, διαδικασία αναγκαία και απαιτητή σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Οδηγία 2011/92/ΕΕ, εφόσον οι επιπτώσεις του έργου είναι πολύ ευρύτερες γεωγραφικά από την περιοχή αυτού καθαυτού του έργου και επηρεάζουν τον άνθρωπο, την πανίδα και τη χλωρίδα, το έδαφος, τα ύδατα, τον αέρα, το κλίμα και το τοπίο, τα υλικά αγαθά και την πολιτιστική κληρονομιά. Αντίθετα, το έργο προωθήθηκε για αδειοδότηση μόνο με την Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του 2009, η οποία δεν περιλαμβάνει σημαντικές παραμέτρους της νέας περιβαλλοντικής νομοθεσίας καθώς έχουν παρέλθει πλέον δέκα χρόνια από τη σύνταξή της.
Επιπλέον, για την αδειοδότηση του έργου δεν έχει ληφθεί υπόψη η οδηγία 92/43/ΕΟΚ για την Προστασία Ειδών και Οικοτόπων, παρά το γεγονός ότι επηρεάζονται καθοριστικά η Ζώνη Ειδικής Προστασίας «Αστερούσια Όρη (Κόφινας)» με κωδικό GR4310013, η Ειδική Ζώνη Διατήρησης με κωδικό GR4320002 – «Δίκτη» (Οροπέδιο Λασιθίου, Καθαρό, Σελένα, Κράσι, Σελάκανο, Χαλασμένη Κορυφή) και η Ειδική Ζώνη Διατήρησης με κωδικό GR4310006 – Δίκτη: Ομαλός της Βιάννου (Σύμη-Ομαλός).
Όπως αναφέρεται στην προσφυγή από το αδειοδοτημένο έργο λείπει παντελώς η απαιτούμενη καταγραφή των φυσικών οικοτόπων, των ζωικών και των φυτικών ειδών αλλά και η αξιολόγηση των επιπτώσεων στις προστατευόμενες περιοχές και στα είδη πανίδας και χλωρίδας χάριν των οποίων ορίστηκαν οι περιοχές αυτές ως προστατευόμενες και εντάχθηκαν στο οικολογικό δίκτυο Natura 2000.
Στην προσφυγή τονίζεται ρητά πως η αδειοδότηση του έργου ενδύθηκε τον μανδύα του νόμου για την ψήφιση του οποίου δεν παρασχέθηκε η αναγκαία πληροφόρηση και γνώση στους βουλευτές, κάτι που φάνηκε και από τα πρακτικά της συζήτησης στη βουλή ενώ συνολικότερα δεν πραγματοποιήθηκε δημόσια διαβούλευση για τις σημαντικές παραμέτρους του έργου.
Εν τέλει, η κυρωθείσα με νόμο σύμβαση παραχώρησης, εφόσον δεν υπήρχαν οι αναγκαίες προβλέψεις για την περιβαλλοντική προστασία, παραβιάζει το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, το οποίο αφορά το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή, στο οποίο σύμφωνα με την νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου ενσωματώνει το δικαίωμα σε ένα υγιές περιβάλλον. Όπως τονίζεται στην προσφυγή, το ελληνικό κράτος, πριν την ψήφιση του νόμου 4612/19 (για την κύρωση της σύμβασης παραχώρησης) δεν μερίμνησε να υπάρξει μελέτη για τις επιπτώσεις στο περιβάλλον και στη βιοποικιλότητα ούτε προέβη στη λήψη των κατάλληλων μέτρων αντιμετώπισης και συνεπώς ο συγκεκριμένος νόμος πρέπει να ακυρωθεί διότι παραβιάζει το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ.
Η απομάκρυνση πλέον των 50.000 τόνων ζωντανής βιομάζας αποτελεί δραματική διαταραχή του οικοσυστήματος της περιοχής. Η προ των πυλών κλιματική αλλαγή φαίνεται να μην συγκινεί τους ιθύνοντες.
Η Πρωτοβουλία επιφυλάσσεται, αν χρειαστεί, να προσφύγει ΚΑΙ στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου.
Στην αίτηση ακύρωσης που κατέθεσαν στις 25 Ιουλίου η «Πρωτοβουλία Πολιτών για τη Διάσωση, Προβολή και Αειφόρο Ανάπτυξη της Πεδιάδος» και η «Οικολογική Παρέμβαση Ηρακλείου» αλλά και πολίτες της περιοχής, τονίζεται πως η κύρωση της σύμβασης παραχώρησης επέχει θέση αδειοδότησης του έργου, χωρίς όμως να έχουν προηγηθεί τα στάδια ελέγχου και αντιμετώπισης των συνεπειών στο ευρύτερο περιβάλλον.
Συγκεκριμένα στην προσφυγή τονίζεται πως πριν την αδειοδότηση του έργου δεν πραγματοποιήθηκε Εκτίμηση Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, διαδικασία αναγκαία και απαιτητή σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Οδηγία 2011/92/ΕΕ, εφόσον οι επιπτώσεις του έργου είναι πολύ ευρύτερες γεωγραφικά από την περιοχή αυτού καθαυτού του έργου και επηρεάζουν τον άνθρωπο, την πανίδα και τη χλωρίδα, το έδαφος, τα ύδατα, τον αέρα, το κλίμα και το τοπίο, τα υλικά αγαθά και την πολιτιστική κληρονομιά. Αντίθετα, το έργο προωθήθηκε για αδειοδότηση μόνο με την Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του 2009, η οποία δεν περιλαμβάνει σημαντικές παραμέτρους της νέας περιβαλλοντικής νομοθεσίας καθώς έχουν παρέλθει πλέον δέκα χρόνια από τη σύνταξή της.
Επιπλέον, για την αδειοδότηση του έργου δεν έχει ληφθεί υπόψη η οδηγία 92/43/ΕΟΚ για την Προστασία Ειδών και Οικοτόπων, παρά το γεγονός ότι επηρεάζονται καθοριστικά η Ζώνη Ειδικής Προστασίας «Αστερούσια Όρη (Κόφινας)» με κωδικό GR4310013, η Ειδική Ζώνη Διατήρησης με κωδικό GR4320002 – «Δίκτη» (Οροπέδιο Λασιθίου, Καθαρό, Σελένα, Κράσι, Σελάκανο, Χαλασμένη Κορυφή) και η Ειδική Ζώνη Διατήρησης με κωδικό GR4310006 – Δίκτη: Ομαλός της Βιάννου (Σύμη-Ομαλός).
Όπως αναφέρεται στην προσφυγή από το αδειοδοτημένο έργο λείπει παντελώς η απαιτούμενη καταγραφή των φυσικών οικοτόπων, των ζωικών και των φυτικών ειδών αλλά και η αξιολόγηση των επιπτώσεων στις προστατευόμενες περιοχές και στα είδη πανίδας και χλωρίδας χάριν των οποίων ορίστηκαν οι περιοχές αυτές ως προστατευόμενες και εντάχθηκαν στο οικολογικό δίκτυο Natura 2000.
Στην προσφυγή τονίζεται ρητά πως η αδειοδότηση του έργου ενδύθηκε τον μανδύα του νόμου για την ψήφιση του οποίου δεν παρασχέθηκε η αναγκαία πληροφόρηση και γνώση στους βουλευτές, κάτι που φάνηκε και από τα πρακτικά της συζήτησης στη βουλή ενώ συνολικότερα δεν πραγματοποιήθηκε δημόσια διαβούλευση για τις σημαντικές παραμέτρους του έργου.
Εν τέλει, η κυρωθείσα με νόμο σύμβαση παραχώρησης, εφόσον δεν υπήρχαν οι αναγκαίες προβλέψεις για την περιβαλλοντική προστασία, παραβιάζει το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, το οποίο αφορά το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή, στο οποίο σύμφωνα με την νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου ενσωματώνει το δικαίωμα σε ένα υγιές περιβάλλον. Όπως τονίζεται στην προσφυγή, το ελληνικό κράτος, πριν την ψήφιση του νόμου 4612/19 (για την κύρωση της σύμβασης παραχώρησης) δεν μερίμνησε να υπάρξει μελέτη για τις επιπτώσεις στο περιβάλλον και στη βιοποικιλότητα ούτε προέβη στη λήψη των κατάλληλων μέτρων αντιμετώπισης και συνεπώς ο συγκεκριμένος νόμος πρέπει να ακυρωθεί διότι παραβιάζει το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ.
ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ:
Τη σταθερή και πλήρη αντίθεσή μας στο σχεδιαζόμενο έργο και την απόφασή μας να αντιταχθούμε σε αυτό με κάθε πρόσφορο μέσο. Αγωνιζόμαστε για την προστασία της περιοχής μας και για το μέλλον των παιδιών μας. Καλούμε όλους τους Ηρακλειώτες να ενημερωθούν για τις δραματικές συνέπειες του λανθασμένου και ατεκμηρίωτου έργου στο περιβάλλον αλλά και στην τσέπη τους.Η απομάκρυνση πλέον των 50.000 τόνων ζωντανής βιομάζας αποτελεί δραματική διαταραχή του οικοσυστήματος της περιοχής. Η προ των πυλών κλιματική αλλαγή φαίνεται να μην συγκινεί τους ιθύνοντες.
Η Πρωτοβουλία επιφυλάσσεται, αν χρειαστεί, να προσφύγει ΚΑΙ στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου.
