Οι άνθρωποι με κατάθλιψη είναι πιθανότερο να εκδηλώσουν άνοια, σύμφωνα με μια νέα σουηδική επιστημονική έρευνα.
Ενώ όπως δείχνει μια άλλη καναδική μελέτη, όσοι ζουν κοντά σε μεγάλους δρόμους με συχνή κίνηση οχημάτων και άρα ατμοσφαιρική ρύπανση, κινδυνεύουν περισσότερο από νευροεκφυλιστικές παθήσεις, όπως άνοια, Αλτσχάιμερ, Πάρκινσον και πολλαπλή σκλήρυνση.
Η σουηδική έρευνα, με επικεφαλής τον καθηγητή γηριατρικής Πέτερ Νόρντστρομ του Πανεπιστημίου Ουμέα, η οποία δημοσιεύθηκε στο ιατρικό περιοδικό «PLoS Medicine», σύμφωνα με τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης», μελέτησε σχεδόν 120.000 ανθρώπους άνω των 50 ετών με κατάθλιψη και τους συνέκρινε με άλλους τόσους χωρίς παρόμοιο πρόβλημα.
Στη διάρκεια μιας περιόδου άνω των δέκα ετών, άνοια εμφανίστηκε στο 5,7% των ατόμων με κατάθλιψη, έναντι μόνο 2,6% σε εκείνους χωρίς κατάθλιψη. Οι άνθρωποι που διαγνώστηκαν με κατάθλιψη, είχαν τουλάχιστον 15 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν άνοια μέσα στο πρώτο εξάμηνο μετά τη διάγνωση της άνοιας, σε σχέση με όσους δεν ήσαν καταθλιπτικοί.
Η μελέτη εξέτασε επίσης 25.322 ζεύγη αδελφών άνω των 50 ετών, από τους οποίους ο ένας είχε κατάθλιψη και ο άλλος όχι. Διαπιστώθηκε ότι ο αδελφός με κατάθλιψη είχε 20 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα εκδήλωσης άνοιας μέσα στους πρώτους έξι μήνες από τη διάγνωσή του.
«Πρόκειται για μια μελέτη παρατήρησης, που δεν αποδεικνύει κάποια σχέση αιτίας-αποτελέσματος. Αν διαγνωστείτε με κατάθλιψη, δεν σημαίνει ότι είναι αναπόφευκτο να πάθετε άνοια», διευκρίνισε ο δρ Νόρντστρομ.
Η καναδική έρευνα, από ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας με επικεφαλής τον Μάικλ Μπράουερ, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό περιβαλλοντικής υγείας «Environmental Health», ανέλυσε στοιχεία για 678.000 ανθρώπους 45 έως 84 ετών στο Βανκούβερ.
Βρέθηκε ότι όσοι ζούσαν σε απόσταση έως 50 μέτρων από κάποιο πολυσύχναστο μεγάλο δρόμο ή 150 μέτρων από λεωφόρο, είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν άνοια (αύξηση κινδύνου 14%), Αλτσχάιμερ, Πάρκινσον (αύξηση κινδύνου 7%) ή πολλαπλή σκλήρυνση. Αντίθετα, η διαβίωση κοντά σε χώρους πρασίνου, όπως πάρκα, είχε σχετικά προστατευτικό αποτέλεσμα απέναντι σε τέτοιες νευρολογικές παθήσεις.
«Για πρώτη φορά», τόνισαν οι ερευνητές, «επιβεβαιώσαμε τη σχέση ανάμεσα στη ρύπανση του αέρα και στην κίνηση των τροχοφόρων, με τον υψηλότερο κίνδυνο για αυτές τις παθήσεις στο γενικό πληθυσμό. Τα καλά νέα είναι ότι οι χώροι πρασίνου φαίνεται να έχουν κάποια προστατευτικά οφέλη, μειώνοντας τον κίνδυνο για μία ή περισσότερες από αυτές τις νευρολογικές διαταραχές. Χρειάζονται περισσότερες έρευνες, αλλά τα ευρήματα μας ήδη δείχνουν ότι οι σχεδιαστές των πόλεων πρέπει να βελτιώσουν την πρόσβαση στους χώρους πρασίνου και να μειώσουν την κίνηση των οχημάτων, κάτι που θα αποβεί επωφελές για τη νευρολογική υγεία».
